İktidar, parayı körü körüne pul eden para siyasetini dini kararla, nasla deklare etti. Size de İsmet Özel’in dizelerini çağrıştırmıyor mu?
“Şimdi yeniden ne yapsam dedirtme bana yarabbi/taşınacak suyu göster, kırılacak odunu” dizelerinin ‘adeta’ parodisi yazılıyor.
“Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi, düşürülecek faizi göster, değersizleştirilecek parayı, batırılacak ekonomiyi” der üzere değil mi?
Katastrofik sonuçları, lakin kocakarı imanıyla sineye çektirilebilirdi.
“Allah’ın söylemiş olduğine mi bakacağız, ekonomistlerin söylemiş olduğine mi” demeye getirilmiş oluyor.
Ne yani, dolar karşısında liramız ucuzlayacak, yabancılar mallarımızı kelepire kapatacak, TL ile kazananların alım gücü düşecek, halk fakirleşecek diye Allah’ın dediği yapılmasın mı?
Kızıp söylenenler; “Bana ne söylüyorsunuz, ben yalnızca buyruk kuluyum, denileni yaptım” tutumuyla Cenab-ı Allah’a havale ediliyor.
Ama münasebet dinin faiz yasağıysa, piyasayı canlandırmak için vatandaşı düşük faizle kredi kullanmaya teşvik ederken niçin yasak değil?
Geçen sene Diyanet, TOKİ projeleri için kamu bankalarından faizli krediye fetva verirken niçin haram olmuyordu?
Ya da TL mevduatına enflasyon nispetinde faiz vermeye gelince haram, Merkez Bankası bu yüzden paramızın kıymetini koruyamayıp düşürüyor da…Hazine, enflasyonun üstünde yüksek faizle borçlanırken, bütçeden faiz ödemelerine ayrılan hisse her sene 50 milyar TL artarken, faiz masrafı yıllık 50 milyar liralardan bugün 200 milyar liralara çıkarken birebir karar niçin devreye girmiyor?
Faiz hangi hallerde helal, hangisinde haram? Nas yorumu ve hassasiyeti, iktidarın siyasi gereksinimlerine bakılırsa mi değişiyor?
Öyledir, destan yazımı ne vakit abartılsa peşinden kesinlikle parodisi de gelir.
İngiltere’nin I.Elizabeth periyodu, parodi edebiyatını doruğa taşıyan başyapıtlara ilham vermiştir.
Evvel Edmund Spenser’ın Peri Kraliçesi, John Milton’ın Kayıp Cenneti’yle büyüklenme şiirinin doruklarına çıkılır.
İngiltere, ulusal gurur ve özgüven patlaması yaşıyordur. Görkem ve ihtişam coşkusu, edebiyatta da kendini gösterir.
Büyüklük duygusu gözlerini kamaştırır, başlarını döndürür. Kendine hayranlığın destanını muharrirler.
En ağdalı örneklerini verirler. Homeros’un İlyada’sıyla müsabaka savındaki destanlardır bunlar.
Ancak akabinde sökün edecek gülünç taklitlerinin de habercisidir bu şaheserler.
Samuel Butler, Hudibras’la kahramanlık destanlarının gülünç tipinde çığır açar. Maceraperest şövalye Sir Hudibras’ı, Spenser’ın Peri Kraliçesi’nden alıp karikatürleştirir. Güç ve şöhret budalası, kibir sersemi, düzmece kahramanlığın yergisidir.
bir daha Jonathan Swift, Gulliver’i serüvenlere salarken yolunu birincinin Lilliput diyarına düşürür. Kendini dev aynasında bakılırsan cücelerin ülkesine. Uzunluğundan büyük ihtiras, açgözlülük, acımasızlık, kendini beğenmişlik, riyakarlık ve dalkavukluk taşlamalarını şiirlerine de taşır. Epic şiirin kitabını karşıtından muharrir.
Hamaset edebiyatı, çok kullanılıp dozu kaçınca ciddiden komiğe döner, farta furtası sırıtır, yalama olmaktan kurtulamaz.
Koca Ragıp Paşa’nın “Şecaat arz ederken merd-i Kıbti, sirkatin söyler” dizesi de öteki bir böbürlenme absürtlüğünü yansıtır.
Hırsızlığı yiğitlik üzere anlattığınızda, yiğitlik taslamayı hicvetmiş, aksiye çevirmiş olursunuz. Önemli görünümlü bu komik şiire de hezel, kılık değiştirmiş manasına travesti denir.
Kahramanın şöyleki yiğitçe çaldığı, bu biçimde aslanlar üzere çırptığı; abartılı bir övgü lisanıyla destana döküldüğünde, alın size kahramanlık destanının hezeli, güldüren taklidi.
Cervantes’in, kafayı şövalye kitaplarıyla bozan, soylulara özentisinden deliren Don Kişot üzerinden şövalye edebiyatını alaya alması da bu cinstendir. O hamasetin mizahi müsveddesi, parodisidir.
Bu cinsin haber lisanıyla yazılmış versiyonları artık revaçta.
Öyleyse müzik yerine bir parodi haber teklifiyle bitirelim.
En önemli spiker seslendirmesiyle, Şansölye Merkel’in ağzından Avrupa ve Amerika’nın açlıktan kırıldığını, Türkiye’den gelen insani yardımları beklediğini hiç cıvıtmadan anlatan şu matrak klip var ya…Hani, Macron’un çöpten toplayıp yediklerinden zehirlendiğini, kendisinin de üç gündür ağzına bir lokma koyamamaktan kaldırım kenarında baygın düştüğünü naklettikten daha sonra kurtarıcısı Türkiye’ye basın toplantısında teşekkür ediyor, o işte.
“Şimdi yeniden ne yapsam dedirtme bana yarabbi/taşınacak suyu göster, kırılacak odunu” dizelerinin ‘adeta’ parodisi yazılıyor.
“Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi, düşürülecek faizi göster, değersizleştirilecek parayı, batırılacak ekonomiyi” der üzere değil mi?
Katastrofik sonuçları, lakin kocakarı imanıyla sineye çektirilebilirdi.
“Allah’ın söylemiş olduğine mi bakacağız, ekonomistlerin söylemiş olduğine mi” demeye getirilmiş oluyor.
Ne yani, dolar karşısında liramız ucuzlayacak, yabancılar mallarımızı kelepire kapatacak, TL ile kazananların alım gücü düşecek, halk fakirleşecek diye Allah’ın dediği yapılmasın mı?
Kızıp söylenenler; “Bana ne söylüyorsunuz, ben yalnızca buyruk kuluyum, denileni yaptım” tutumuyla Cenab-ı Allah’a havale ediliyor.
Ama münasebet dinin faiz yasağıysa, piyasayı canlandırmak için vatandaşı düşük faizle kredi kullanmaya teşvik ederken niçin yasak değil?
Geçen sene Diyanet, TOKİ projeleri için kamu bankalarından faizli krediye fetva verirken niçin haram olmuyordu?
Ya da TL mevduatına enflasyon nispetinde faiz vermeye gelince haram, Merkez Bankası bu yüzden paramızın kıymetini koruyamayıp düşürüyor da…Hazine, enflasyonun üstünde yüksek faizle borçlanırken, bütçeden faiz ödemelerine ayrılan hisse her sene 50 milyar TL artarken, faiz masrafı yıllık 50 milyar liralardan bugün 200 milyar liralara çıkarken birebir karar niçin devreye girmiyor?
Faiz hangi hallerde helal, hangisinde haram? Nas yorumu ve hassasiyeti, iktidarın siyasi gereksinimlerine bakılırsa mi değişiyor?
Öyledir, destan yazımı ne vakit abartılsa peşinden kesinlikle parodisi de gelir.
İngiltere’nin I.Elizabeth periyodu, parodi edebiyatını doruğa taşıyan başyapıtlara ilham vermiştir.
Evvel Edmund Spenser’ın Peri Kraliçesi, John Milton’ın Kayıp Cenneti’yle büyüklenme şiirinin doruklarına çıkılır.
İngiltere, ulusal gurur ve özgüven patlaması yaşıyordur. Görkem ve ihtişam coşkusu, edebiyatta da kendini gösterir.
Büyüklük duygusu gözlerini kamaştırır, başlarını döndürür. Kendine hayranlığın destanını muharrirler.
En ağdalı örneklerini verirler. Homeros’un İlyada’sıyla müsabaka savındaki destanlardır bunlar.
Ancak akabinde sökün edecek gülünç taklitlerinin de habercisidir bu şaheserler.
Samuel Butler, Hudibras’la kahramanlık destanlarının gülünç tipinde çığır açar. Maceraperest şövalye Sir Hudibras’ı, Spenser’ın Peri Kraliçesi’nden alıp karikatürleştirir. Güç ve şöhret budalası, kibir sersemi, düzmece kahramanlığın yergisidir.
bir daha Jonathan Swift, Gulliver’i serüvenlere salarken yolunu birincinin Lilliput diyarına düşürür. Kendini dev aynasında bakılırsan cücelerin ülkesine. Uzunluğundan büyük ihtiras, açgözlülük, acımasızlık, kendini beğenmişlik, riyakarlık ve dalkavukluk taşlamalarını şiirlerine de taşır. Epic şiirin kitabını karşıtından muharrir.
Hamaset edebiyatı, çok kullanılıp dozu kaçınca ciddiden komiğe döner, farta furtası sırıtır, yalama olmaktan kurtulamaz.
Koca Ragıp Paşa’nın “Şecaat arz ederken merd-i Kıbti, sirkatin söyler” dizesi de öteki bir böbürlenme absürtlüğünü yansıtır.
Hırsızlığı yiğitlik üzere anlattığınızda, yiğitlik taslamayı hicvetmiş, aksiye çevirmiş olursunuz. Önemli görünümlü bu komik şiire de hezel, kılık değiştirmiş manasına travesti denir.
Kahramanın şöyleki yiğitçe çaldığı, bu biçimde aslanlar üzere çırptığı; abartılı bir övgü lisanıyla destana döküldüğünde, alın size kahramanlık destanının hezeli, güldüren taklidi.
Cervantes’in, kafayı şövalye kitaplarıyla bozan, soylulara özentisinden deliren Don Kişot üzerinden şövalye edebiyatını alaya alması da bu cinstendir. O hamasetin mizahi müsveddesi, parodisidir.
Bu cinsin haber lisanıyla yazılmış versiyonları artık revaçta.
Öyleyse müzik yerine bir parodi haber teklifiyle bitirelim.
En önemli spiker seslendirmesiyle, Şansölye Merkel’in ağzından Avrupa ve Amerika’nın açlıktan kırıldığını, Türkiye’den gelen insani yardımları beklediğini hiç cıvıtmadan anlatan şu matrak klip var ya…Hani, Macron’un çöpten toplayıp yediklerinden zehirlendiğini, kendisinin de üç gündür ağzına bir lokma koyamamaktan kaldırım kenarında baygın düştüğünü naklettikten daha sonra kurtarıcısı Türkiye’ye basın toplantısında teşekkür ediyor, o işte.