IsIk
New member
Vites Ne Zaman Boşa Alınır?
Selam dostlar,
Uzun zamandır yazmıyordum, ama geçen akşam yaşadığım bir olay içimi öyle derinden titretti ki, sizinle paylaşmadan edemedim. Belki kimimiz için sadece bir sürüş meselesi gibi görünecek ama bazen bir otomobilin vitesiyle insanın kalbi aynı ritimde çalışıyor. “Vites ne zaman boşa alınır?” sorusuna o gece bambaşka bir cevap buldum.
---
Bir Yolculuğun Başlangıcı
O gece uzun bir yoldaydım. Yağmur ince ince yağıyor, radyo eski bir şarkı çalıyordu. Direksiyonun başında ben, yan koltukta Elif… Sessizlik aramıza oturmuş, far ışıkları yola düşen her damlayı birer anıya çeviriyordu. Üç yıldır birlikteydik.
Elif sessizdi ama gözleri çok şey söylüyordu. Ben o gözleri okumakta hep iyiydim, ama bu defa okumak istemedim belki de.
"Yoruldun mu?" dedim.
Elif derin bir nefes aldı, “Yoruldum evet… ama sadece yoldan değil.”
Direksiyona biraz daha sıkı sarıldım. “İstersen mola verelim.”
“Hayır, sen sür,” dedi. “Senin yolların hep uzun olur zaten.”
O an motorun sesi bile değişti sanki.
---
Vitesi Boşa Almak Üzerine
Hani araba sürerken, bazen motorun devri düşer, hız azalır ama yine de ayağını gazdan çekmezsin ya... İşte öyle bir andı.
Vitesi boşa almak, çoğu sürücüye göre sadece yakıt tasarrufu ya da dinlenme anıdır. Ama bana göre o, bir “bırakabilme” eylemidir. Direksiyona hükmettiğin o anda bile bazen direksiyonu değil, duygularını serbest bırakmaktır.
Elif’le tartıştığımızda hep ben çözüm arardım. “Tamam, şöyle yapalım, bu konuyu şöyle çözeriz,” derdim.
O ise “Ben çözüm değil, anlaşılmak istiyorum,” derdi.
Ben mühendis gibi düşünürken, o kalbiyle ölçerdi dünyayı.
Benim için vitesi boşa almak, kontrolü kaybetmek gibiydi; onun içinse kalbi dinlendirmekti.
---
Erkekler Mantıkla Sürer, Kadınlar Kalple
O gece Elif’e baktım; elleri dizlerinin üstünde, pencereden dışarı bakıyordu.
“Ne düşünüyorsun?” dedim.
“Sen hep hızlanıyorsun,” dedi. “Hayatta da, ilişkilerde de. Ben bazen durmak istiyorum.”
Sustuk.
O an fark ettim ki, biz iki farklı sürücüyüz.
Ben hedefe odaklı, planlı, stratejik bir sürücüyüm. Hangi vites nerede değişecek, hangi virajda gaz kesilecek bilirim.
Ama Elif... O yolu hisseden, motorun sesini kalbiyle duyan bir sürücü. Ona göre bazen hızlanmak değil, yavaşlamak gerekiyordu.
“Boşa al,” dedi birden.
“Ne?”
“Vitesi… boşa al. Araba aksın sadece. Bırak gitsin.”
Ayağımın altındaki pedallardan çekildim. Araba sessizce kaymaya başladı.
O an içimde bir şey koptu. Belki de o andan sonra hiçbir şey aynı kalmadı.
---
Boşta Akarken
Motorun sesi kesildiğinde sadece yağmurun sesi kaldı. Camdan dışarı bakarken Elif, “Biliyor musun,” dedi, “hayatta bazen her şeyi kontrol etmeye çalışıyoruz. Oysa bazen akışına bırakmak gerek. Yani... vitesi boşa almak gibi.”
Ben sustum. Çünkü haklıydı.
Belki de sorun, sürekli çözmeye çalışmamdaydı.
Belki de her duygunun bir dişlisi, her tartışmanın bir şanzımanı olmalıydı ama bazı anlar... bazı anlar sadece akmalıydı.
Bir ilişkide erkek genellikle stratejiktir. Ne zaman konuşulmalı, ne zaman susulmalı, nasıl bir çözüm bulunmalı… hep planlıdır.
Kadın ise hisseder. Kalbin ritmine göre konuşur, sessizliği bile anlamla doldurur.
İşte o gece, ben ilk defa bir şeyi çözmek yerine hissetmeyi seçtim.
---
Yolun Sonu mu, Yoksa Bir Başlangıç mı?
Yağmur hafiflemişti. Elif camdan dışarı bakarken hafifçe gülümsedi. “Biliyor musun?” dedi, “Bazen boşa almak gitmek değildir. Sadece kalbi dinlendirmektir.”
O an, gözlerimden bir damla yaş süzüldü. Direksiyonu bırakmadım ama kalbimin kontrolünü bıraktım.
Bir süre sessizce aktık. Ne o konuştu, ne ben.
Sonra arabayı sağa çektim. Motor hâlâ sıcaktı ama ben içimdeki motoru susturmuştum.
“Elif,” dedim, “belki de biz çok sürdük ama az dinlendik.”
O başını eğdi, gözleri doldu.
“Bazen boşa almak gerekiyor,” dedi, “yoksa motor yanar.”
---
Forumdaşlara Bir Not
Şimdi dönüp baktığımda anlıyorum ki, vitesi boşa almak sadece arabada değil, hayatta da önemli.
Bazen susmak, bazen geri çekilmek, bazen hiçbir şey söylememek…
Bu, pes etmek değil; akışa güvenmek demek.
Erkekler genelde çözüm ararken, kadınlar anlam arar. Biz erkekler, “nasıl düzelir?” diye sorarız; kadınlar “beni anladın mı?” der.
Ve işte, iki taraf da bu farkı fark ettiğinde, ilişki kendi ritmini bulur.
Tıpkı motorun devrini bulması gibi.
---
Son Vites: Kalp
O geceden sonra Elif’le uzun süre konuşmadık. Ama bir gün, bir mesaj attı:
“Boşa almayı öğrendin mi?”
Gülümsedim. “Evet,” dedim, “artık gaz vermeden de gidebiliyorum.”
Dostlar, kim bilir belki siz de o yoldasınız şu anda.
Belki biriyle konuşmuyorsunuz, belki kalbinizde bir uğultu var.
Ama unutmayın, bazen motoru zorlamayın.
Çünkü bazı yollar sessiz, bazı sevgiler yavaş gidince güzeldir.
Peki siz hiç vitesi boşa aldınız mı?
Gerçekten bıraktınız mı direksiyonu kalbe?
Yazın, konuşalım... çünkü bazen en iyi yol arkadaşlığı, aynı sessizlikte buluşmakla başlar.
Selam dostlar,
Uzun zamandır yazmıyordum, ama geçen akşam yaşadığım bir olay içimi öyle derinden titretti ki, sizinle paylaşmadan edemedim. Belki kimimiz için sadece bir sürüş meselesi gibi görünecek ama bazen bir otomobilin vitesiyle insanın kalbi aynı ritimde çalışıyor. “Vites ne zaman boşa alınır?” sorusuna o gece bambaşka bir cevap buldum.
---
Bir Yolculuğun Başlangıcı
O gece uzun bir yoldaydım. Yağmur ince ince yağıyor, radyo eski bir şarkı çalıyordu. Direksiyonun başında ben, yan koltukta Elif… Sessizlik aramıza oturmuş, far ışıkları yola düşen her damlayı birer anıya çeviriyordu. Üç yıldır birlikteydik.
Elif sessizdi ama gözleri çok şey söylüyordu. Ben o gözleri okumakta hep iyiydim, ama bu defa okumak istemedim belki de.
"Yoruldun mu?" dedim.
Elif derin bir nefes aldı, “Yoruldum evet… ama sadece yoldan değil.”
Direksiyona biraz daha sıkı sarıldım. “İstersen mola verelim.”
“Hayır, sen sür,” dedi. “Senin yolların hep uzun olur zaten.”
O an motorun sesi bile değişti sanki.
---
Vitesi Boşa Almak Üzerine
Hani araba sürerken, bazen motorun devri düşer, hız azalır ama yine de ayağını gazdan çekmezsin ya... İşte öyle bir andı.
Vitesi boşa almak, çoğu sürücüye göre sadece yakıt tasarrufu ya da dinlenme anıdır. Ama bana göre o, bir “bırakabilme” eylemidir. Direksiyona hükmettiğin o anda bile bazen direksiyonu değil, duygularını serbest bırakmaktır.
Elif’le tartıştığımızda hep ben çözüm arardım. “Tamam, şöyle yapalım, bu konuyu şöyle çözeriz,” derdim.
O ise “Ben çözüm değil, anlaşılmak istiyorum,” derdi.
Ben mühendis gibi düşünürken, o kalbiyle ölçerdi dünyayı.
Benim için vitesi boşa almak, kontrolü kaybetmek gibiydi; onun içinse kalbi dinlendirmekti.
---
Erkekler Mantıkla Sürer, Kadınlar Kalple
O gece Elif’e baktım; elleri dizlerinin üstünde, pencereden dışarı bakıyordu.
“Ne düşünüyorsun?” dedim.
“Sen hep hızlanıyorsun,” dedi. “Hayatta da, ilişkilerde de. Ben bazen durmak istiyorum.”
Sustuk.
O an fark ettim ki, biz iki farklı sürücüyüz.
Ben hedefe odaklı, planlı, stratejik bir sürücüyüm. Hangi vites nerede değişecek, hangi virajda gaz kesilecek bilirim.
Ama Elif... O yolu hisseden, motorun sesini kalbiyle duyan bir sürücü. Ona göre bazen hızlanmak değil, yavaşlamak gerekiyordu.
“Boşa al,” dedi birden.
“Ne?”
“Vitesi… boşa al. Araba aksın sadece. Bırak gitsin.”
Ayağımın altındaki pedallardan çekildim. Araba sessizce kaymaya başladı.
O an içimde bir şey koptu. Belki de o andan sonra hiçbir şey aynı kalmadı.
---
Boşta Akarken
Motorun sesi kesildiğinde sadece yağmurun sesi kaldı. Camdan dışarı bakarken Elif, “Biliyor musun,” dedi, “hayatta bazen her şeyi kontrol etmeye çalışıyoruz. Oysa bazen akışına bırakmak gerek. Yani... vitesi boşa almak gibi.”
Ben sustum. Çünkü haklıydı.
Belki de sorun, sürekli çözmeye çalışmamdaydı.
Belki de her duygunun bir dişlisi, her tartışmanın bir şanzımanı olmalıydı ama bazı anlar... bazı anlar sadece akmalıydı.
Bir ilişkide erkek genellikle stratejiktir. Ne zaman konuşulmalı, ne zaman susulmalı, nasıl bir çözüm bulunmalı… hep planlıdır.
Kadın ise hisseder. Kalbin ritmine göre konuşur, sessizliği bile anlamla doldurur.
İşte o gece, ben ilk defa bir şeyi çözmek yerine hissetmeyi seçtim.
---
Yolun Sonu mu, Yoksa Bir Başlangıç mı?
Yağmur hafiflemişti. Elif camdan dışarı bakarken hafifçe gülümsedi. “Biliyor musun?” dedi, “Bazen boşa almak gitmek değildir. Sadece kalbi dinlendirmektir.”
O an, gözlerimden bir damla yaş süzüldü. Direksiyonu bırakmadım ama kalbimin kontrolünü bıraktım.
Bir süre sessizce aktık. Ne o konuştu, ne ben.
Sonra arabayı sağa çektim. Motor hâlâ sıcaktı ama ben içimdeki motoru susturmuştum.
“Elif,” dedim, “belki de biz çok sürdük ama az dinlendik.”
O başını eğdi, gözleri doldu.
“Bazen boşa almak gerekiyor,” dedi, “yoksa motor yanar.”
---
Forumdaşlara Bir Not
Şimdi dönüp baktığımda anlıyorum ki, vitesi boşa almak sadece arabada değil, hayatta da önemli.
Bazen susmak, bazen geri çekilmek, bazen hiçbir şey söylememek…
Bu, pes etmek değil; akışa güvenmek demek.
Erkekler genelde çözüm ararken, kadınlar anlam arar. Biz erkekler, “nasıl düzelir?” diye sorarız; kadınlar “beni anladın mı?” der.
Ve işte, iki taraf da bu farkı fark ettiğinde, ilişki kendi ritmini bulur.
Tıpkı motorun devrini bulması gibi.
---
Son Vites: Kalp
O geceden sonra Elif’le uzun süre konuşmadık. Ama bir gün, bir mesaj attı:
“Boşa almayı öğrendin mi?”
Gülümsedim. “Evet,” dedim, “artık gaz vermeden de gidebiliyorum.”
Dostlar, kim bilir belki siz de o yoldasınız şu anda.
Belki biriyle konuşmuyorsunuz, belki kalbinizde bir uğultu var.
Ama unutmayın, bazen motoru zorlamayın.
Çünkü bazı yollar sessiz, bazı sevgiler yavaş gidince güzeldir.
Peki siz hiç vitesi boşa aldınız mı?
Gerçekten bıraktınız mı direksiyonu kalbe?
Yazın, konuşalım... çünkü bazen en iyi yol arkadaşlığı, aynı sessizlikte buluşmakla başlar.