Türkiye halkının büyük kısmı kıymetler itibariyle muhafazakardır. Siyasi eğilimleri farklıdır lakin geneli itibariyle yirmi yıldır AK Parti’ye bağlandılar.
Tek Parti devranında, 28 Şubat üzere periyotlarda “boynu bükük” durumdaydılar lakin artık “başı öne eğik” durumdalar…
Alışılmış iktisaden servete, siyaseten kudrete ulaşmış olanlar değil… Onların havası, tantanası, “tekebbür ve tecebbür”leri yerinde…
Mahcubiyet ortasında başını öne eğenler, bu iktidarı “dindarlar haksızlık, yolsuzluk yapmaz” inancıyla destekleyen pak, uygun niyetli, mütevazı milyonlardır.
Bu tasvir bana ilişkin değil. Haber Türk’te Ahmet Davutoğlu yolsuzlukları anlatırken söylemiş oldu:
“hiç bir biçimde başınızı öne eğecek hiç bir yolsuzluğa müsaade vermeyeceğim. Bugün muhafazakârların başı öne eğik. Bütün AK Partililer hem yolsuzlukların var olduğunu söylüyor, hem ona karşı olduğunu söylüyor.”
Niçin bu biçimde oldu?..
‘KUTSAL’ OTORİTE
Uzun asırlar boyunca siyasi ve fikrî alanlarda otoritenin kutsanmış olması, davranışlarda ve fikirlerde “itaat”i güçlendirdi, “itaat” zihnî bir refleks haline geldi. Kökleri İslam öncesi antik Mısır’a, Sasaniler ve Bizans’a kadar giden bu istibdat kültürü Müslümanları da süratle ve derinden etkiledi.
Birinci Halifeler “emir’ül müminin” sıfatına sahip mütevazi ve tenkide açık devlet adamlarıydı. Tarihler Bizans İmparatoruna özenen Şam Valisi Muaviye’yi büyük devlet adamı Hz. Ömer’in eleştirdiğini, uyardığını yazıyor…
Prof. Mehmet Azimli’nin “Halifelik Tarihine Giriş” isimli yapıtını tavsiye ederim. ‘Peygamberin halifesi’ sıfatının Emevilerce “Allah’ın halifesi”ne çevrildiğine dikkat çeken Azimli, “sultanların yaptığı her icraat Allah ismine sayılmaya başlanıyor ve sultanlar eleştirilemiyordu” diye anlatır.
Tenkidin ve yeni fikirlerin “fitne” sayılarak içtihat kapısının kapatılması, itaat külçeşidinin hakim olması bilim ve sanayi ihtilallerinin gerisinde kalmamızın sebeplerinden biridir.
BULGUR-PİRİNÇ SÖYLEMİ
Çağımızda iktidarları ya da siyaseti desteklemeyi dini bir vecibe üzere göstermek; örneğin Ezher’in askeri darbeye onay fetvası… Suud rejminin, ceberrut Taliban iktidarının meşruiyetini dine dayandırması…
Türkiye farklıdır, çağdaşlaşmada çok yol almıştır. Bizde hukuksal meşruiyetin temeli anayasadır ancak CB sistemine evet oyu vermenin farz olduğu halindeki vahim yazılar, telkinler… Nihayet din referansıyla “bulgur-pirinç” analojileri…
bu türlü dini siyasallaştırmak, din olarak İslamiyet’e kültürel, ahlaki, manevi hiçbir katkıda bulunmadığı üzere bilakis “din buysa…” sorgulamalarına yol açıyor, İslam’ın ahlaki içeriğini boşaltıyor.
Saygın ilahiyat hocalarımız “ahlaksız dindarlık” feryadında bulunuyor.
Demokrasinin, “kontrol ve istikrar” forksiyonu da işlemez hale geliyor. Bu yüzden de iktidarın yanılgıları on yıldır büyüyerek ülkeyi bugünkü duruma getirdi…
TENKİT YAPILAMAYINCA
AK Parti’de son on yılda ülkeyi bugünkü duruma düşüren siyasetler hakkında parti kümesinde bir tek müzakere yapılmadı. Her teklif, her siyaset yalnızca alkışlandı
Davutoğlu’nun hükümet programlarında yolsuzlukla çaba kısmı ve artık kevgire dönen İhale Kanunu’nun düzeltilmesi vardı. Davutoğlu demokrasilerde görülmemiş yollarla azledildikten daha sonra kurulan Binali Yıldırım hükümetinin programında bu iki konu da kaldırıldı…
Her iki programa da alkışlarla inanç oyu veren vekillerden bir kişi çıkıp da sormadı, niye diye..
CB sistemi önergesini daha metni görmeden imzalayan vekillerin aklına gelmedi, niçin ABD’de Senato’nun sahip olduğu kontrol yetkileri Gazi Meclise verilmiyor diye…
Oy kaybı telaşından diğer, “kontrol ve istikrar” sistemleri işlemedi.
Karl Popper’in deyişle demokrasi “yanlışları düzeltebilen rejim” olduğu biçimde, bizde “kontrolsüz ve istikrarsız” bir iktidar uygulamasına dönüştü. Yanlışlar vaktinde düzeltilemediği için halimiz ortada: Ulusal Gelirimiz kişi başına 8 bin dolara düştü… Merkez Bankası’nın bağımsızlığına güvensizlik yüzünden döviz, faiz, enflasyon münasebeti düzgün yönetilemiyor, döviz yeni rekorlar kırıyor!
Ve Türkiye maalesef Memleketler arası Yolsuzluk Algı İndeksi’nde “sekiz yılda en epeyce gerileyen ülke” olarak 86. sıraya indi. (28 Ocak 2021)
Natürel samimi dindarların başı öne eğik.
Tek Parti devranında, 28 Şubat üzere periyotlarda “boynu bükük” durumdaydılar lakin artık “başı öne eğik” durumdalar…
Alışılmış iktisaden servete, siyaseten kudrete ulaşmış olanlar değil… Onların havası, tantanası, “tekebbür ve tecebbür”leri yerinde…
Mahcubiyet ortasında başını öne eğenler, bu iktidarı “dindarlar haksızlık, yolsuzluk yapmaz” inancıyla destekleyen pak, uygun niyetli, mütevazı milyonlardır.
Bu tasvir bana ilişkin değil. Haber Türk’te Ahmet Davutoğlu yolsuzlukları anlatırken söylemiş oldu:
“hiç bir biçimde başınızı öne eğecek hiç bir yolsuzluğa müsaade vermeyeceğim. Bugün muhafazakârların başı öne eğik. Bütün AK Partililer hem yolsuzlukların var olduğunu söylüyor, hem ona karşı olduğunu söylüyor.”
Niçin bu biçimde oldu?..
‘KUTSAL’ OTORİTE
Uzun asırlar boyunca siyasi ve fikrî alanlarda otoritenin kutsanmış olması, davranışlarda ve fikirlerde “itaat”i güçlendirdi, “itaat” zihnî bir refleks haline geldi. Kökleri İslam öncesi antik Mısır’a, Sasaniler ve Bizans’a kadar giden bu istibdat kültürü Müslümanları da süratle ve derinden etkiledi.
Birinci Halifeler “emir’ül müminin” sıfatına sahip mütevazi ve tenkide açık devlet adamlarıydı. Tarihler Bizans İmparatoruna özenen Şam Valisi Muaviye’yi büyük devlet adamı Hz. Ömer’in eleştirdiğini, uyardığını yazıyor…
Prof. Mehmet Azimli’nin “Halifelik Tarihine Giriş” isimli yapıtını tavsiye ederim. ‘Peygamberin halifesi’ sıfatının Emevilerce “Allah’ın halifesi”ne çevrildiğine dikkat çeken Azimli, “sultanların yaptığı her icraat Allah ismine sayılmaya başlanıyor ve sultanlar eleştirilemiyordu” diye anlatır.
Tenkidin ve yeni fikirlerin “fitne” sayılarak içtihat kapısının kapatılması, itaat külçeşidinin hakim olması bilim ve sanayi ihtilallerinin gerisinde kalmamızın sebeplerinden biridir.
BULGUR-PİRİNÇ SÖYLEMİ
Çağımızda iktidarları ya da siyaseti desteklemeyi dini bir vecibe üzere göstermek; örneğin Ezher’in askeri darbeye onay fetvası… Suud rejminin, ceberrut Taliban iktidarının meşruiyetini dine dayandırması…
Türkiye farklıdır, çağdaşlaşmada çok yol almıştır. Bizde hukuksal meşruiyetin temeli anayasadır ancak CB sistemine evet oyu vermenin farz olduğu halindeki vahim yazılar, telkinler… Nihayet din referansıyla “bulgur-pirinç” analojileri…
bu türlü dini siyasallaştırmak, din olarak İslamiyet’e kültürel, ahlaki, manevi hiçbir katkıda bulunmadığı üzere bilakis “din buysa…” sorgulamalarına yol açıyor, İslam’ın ahlaki içeriğini boşaltıyor.
Saygın ilahiyat hocalarımız “ahlaksız dindarlık” feryadında bulunuyor.
Demokrasinin, “kontrol ve istikrar” forksiyonu da işlemez hale geliyor. Bu yüzden de iktidarın yanılgıları on yıldır büyüyerek ülkeyi bugünkü duruma getirdi…
TENKİT YAPILAMAYINCA
AK Parti’de son on yılda ülkeyi bugünkü duruma düşüren siyasetler hakkında parti kümesinde bir tek müzakere yapılmadı. Her teklif, her siyaset yalnızca alkışlandı
Davutoğlu’nun hükümet programlarında yolsuzlukla çaba kısmı ve artık kevgire dönen İhale Kanunu’nun düzeltilmesi vardı. Davutoğlu demokrasilerde görülmemiş yollarla azledildikten daha sonra kurulan Binali Yıldırım hükümetinin programında bu iki konu da kaldırıldı…
Her iki programa da alkışlarla inanç oyu veren vekillerden bir kişi çıkıp da sormadı, niye diye..
CB sistemi önergesini daha metni görmeden imzalayan vekillerin aklına gelmedi, niçin ABD’de Senato’nun sahip olduğu kontrol yetkileri Gazi Meclise verilmiyor diye…
Oy kaybı telaşından diğer, “kontrol ve istikrar” sistemleri işlemedi.
Karl Popper’in deyişle demokrasi “yanlışları düzeltebilen rejim” olduğu biçimde, bizde “kontrolsüz ve istikrarsız” bir iktidar uygulamasına dönüştü. Yanlışlar vaktinde düzeltilemediği için halimiz ortada: Ulusal Gelirimiz kişi başına 8 bin dolara düştü… Merkez Bankası’nın bağımsızlığına güvensizlik yüzünden döviz, faiz, enflasyon münasebeti düzgün yönetilemiyor, döviz yeni rekorlar kırıyor!
Ve Türkiye maalesef Memleketler arası Yolsuzluk Algı İndeksi’nde “sekiz yılda en epeyce gerileyen ülke” olarak 86. sıraya indi. (28 Ocak 2021)
Natürel samimi dindarların başı öne eğik.