İktidar ve muhalefet üzerine bir yazı yazmaya hazırlanıyordum ki, bir arkadaşımdan şu kısa bildiri geldi:
“Bugün Osman Kavala duruşmasında Çarşı sanıklarından biri hakime söyle seslenmiş: ‘Baba biz tribüncüyüz bizi öbür belgelerle birleştirmeyin. Çoluğumuz çocuğumuz bekliyor.’ Commedia dell’arte! demiş Ahmet”.
Casusluk, Çarşı (taraftar grubu) ve Seyahat davalarının birleştirilmesiyle oluşturulan torba davada yargılanan, Kavala, dünkü savunmasında şu kelamlarıyla öteki bir örnek veriyordu buna:
“12 Temmuz’daki duruşma zaptından okudum, avukat Volkan Bahadır sanıklardan Y.D.’ye “Osman Kavala’yı tanıyor musun?” diye sormuş, “Hangi ekipte oynuyor?” formunda karşılık almış…”
Evet, komedya…
Durum aslında bu…
Ancak ne var ki, o kadar da vahim.
Hatta vahim ötesi!
Kavala, evvelki gün kendisini Silivri’de ziyaret eden CHP Milletvekili Utku Çakırözer’e, “Dört yıldır bir defa dahi savcı yüzü görmüş değilim” diyordu.
“Cezaevinde bulunduğum müddet yakında 4 yıl olacak. Bir sefer dahi savcı yüzü görmüş değilim. Savcılık sözüm hiç alınmadı. Üstüne beraat ediyorum, tahliye sonucu veriliyor. AİHM’in ‘hak ihlali’ kararları var. Fakat hâlâ cezaevindeyim.”
Nedir izahı?
İzah ortada…
Bunlar, intikam davalarıdır, ideolojik davalardır, devlet davalarıdır.
Bitirilmezler. Bitsin istenmezler.
Gerçekten torba davaların manası, işi uzatmak, belgeyi karmaşık, ortasından çıkılmaz hale getirmekten, itham ve imaları karıştırıp, kaynatmaktan öteki bir şey değildir.
Bugün bu davalar, 2016 rejimini doğrulama, destekleme, açıklama fonksiyonu görüyorlar.
Kavala, dün, savunmasını şu biçimde tamamlamış:
“Sudan mazeretlerle tutukluluğumun sürdürülmesi yargısız infazdır, algı yaratma uğraşıdır, AİHM’in sonucunın etrafından dolanma teşebbüsüdür. Somut kanıt ortaya konmadan, var iseyımlara dayandırılarak sürdürülen tutukluluğum, Adalet Bakanlığı’nın yargısal tasarrufların meşruiyetine ziyan veren uygulamaların önüne geçmek nedeni öne sürülerek hazırlamış olduğu tutuklama uygulamasının somut kanıtla gerekçelendirilmesi kuralını vurgulayan yasal düzenlemenin değersizleştirilmesi manasına da gelmektedir. Tutukluluğumu sürdürmek için kurgulanan temelsiz, kanıtsız, mantıksız suçlamaların ve kullanılan biçimlerin yargıda meşruiyetten mahrum uygulamaların niteliklerini ve kaynaklarını gözler önüne serdiğine inanıyorum. Umarım, davaların birleştirilmesi, Türk yargısının karşı karşıya olduğu tehditlerin daha güzel anlaşılmasına vesile olur. Umarım ülkemizde tekrar bu biçimde bir iddianame hazırlanmaz, bu biçimde şey tekrar yaşanmaz…”
Bu rezaletin, bu acının bir gün biteceğine kuşku yok.
Fakat bunun, bu iktidar periyodunda gerçekleşeceğine inanmak için hiç niye yok.
Başlangıç siyasi, işleyiş siyasi, karar siyasi.
Osman Kavala, evraklardan bir evrak, bir simge…
Bu çeşit belgelerin kapanma, bitiş kapısı siyasi kapıdır.
Mevcut siyasi iktidarın, iktidar bloğunun gitmesiyle mümkün olacaktır.
Hukuk kapısı ve demokrasi kapısı, açılacaksa, lakin bu biçimde açılabilir.
O gün geldiğinde Osman Kavala onur ve gururuyla dimdik dururken, bugünün iktidar aynaya her baktıkça alnındaki karayı bakılırsacektir…
“Bugün Osman Kavala duruşmasında Çarşı sanıklarından biri hakime söyle seslenmiş: ‘Baba biz tribüncüyüz bizi öbür belgelerle birleştirmeyin. Çoluğumuz çocuğumuz bekliyor.’ Commedia dell’arte! demiş Ahmet”.
Casusluk, Çarşı (taraftar grubu) ve Seyahat davalarının birleştirilmesiyle oluşturulan torba davada yargılanan, Kavala, dünkü savunmasında şu kelamlarıyla öteki bir örnek veriyordu buna:
“12 Temmuz’daki duruşma zaptından okudum, avukat Volkan Bahadır sanıklardan Y.D.’ye “Osman Kavala’yı tanıyor musun?” diye sormuş, “Hangi ekipte oynuyor?” formunda karşılık almış…”
Evet, komedya…
Durum aslında bu…
Ancak ne var ki, o kadar da vahim.
Hatta vahim ötesi!
Kavala, evvelki gün kendisini Silivri’de ziyaret eden CHP Milletvekili Utku Çakırözer’e, “Dört yıldır bir defa dahi savcı yüzü görmüş değilim” diyordu.
“Cezaevinde bulunduğum müddet yakında 4 yıl olacak. Bir sefer dahi savcı yüzü görmüş değilim. Savcılık sözüm hiç alınmadı. Üstüne beraat ediyorum, tahliye sonucu veriliyor. AİHM’in ‘hak ihlali’ kararları var. Fakat hâlâ cezaevindeyim.”
Nedir izahı?
İzah ortada…
Bunlar, intikam davalarıdır, ideolojik davalardır, devlet davalarıdır.
Bitirilmezler. Bitsin istenmezler.
Gerçekten torba davaların manası, işi uzatmak, belgeyi karmaşık, ortasından çıkılmaz hale getirmekten, itham ve imaları karıştırıp, kaynatmaktan öteki bir şey değildir.
Bugün bu davalar, 2016 rejimini doğrulama, destekleme, açıklama fonksiyonu görüyorlar.
Kavala, dün, savunmasını şu biçimde tamamlamış:
“Sudan mazeretlerle tutukluluğumun sürdürülmesi yargısız infazdır, algı yaratma uğraşıdır, AİHM’in sonucunın etrafından dolanma teşebbüsüdür. Somut kanıt ortaya konmadan, var iseyımlara dayandırılarak sürdürülen tutukluluğum, Adalet Bakanlığı’nın yargısal tasarrufların meşruiyetine ziyan veren uygulamaların önüne geçmek nedeni öne sürülerek hazırlamış olduğu tutuklama uygulamasının somut kanıtla gerekçelendirilmesi kuralını vurgulayan yasal düzenlemenin değersizleştirilmesi manasına da gelmektedir. Tutukluluğumu sürdürmek için kurgulanan temelsiz, kanıtsız, mantıksız suçlamaların ve kullanılan biçimlerin yargıda meşruiyetten mahrum uygulamaların niteliklerini ve kaynaklarını gözler önüne serdiğine inanıyorum. Umarım, davaların birleştirilmesi, Türk yargısının karşı karşıya olduğu tehditlerin daha güzel anlaşılmasına vesile olur. Umarım ülkemizde tekrar bu biçimde bir iddianame hazırlanmaz, bu biçimde şey tekrar yaşanmaz…”
Bu rezaletin, bu acının bir gün biteceğine kuşku yok.
Fakat bunun, bu iktidar periyodunda gerçekleşeceğine inanmak için hiç niye yok.
Başlangıç siyasi, işleyiş siyasi, karar siyasi.
Osman Kavala, evraklardan bir evrak, bir simge…
Bu çeşit belgelerin kapanma, bitiş kapısı siyasi kapıdır.
Mevcut siyasi iktidarın, iktidar bloğunun gitmesiyle mümkün olacaktır.
Hukuk kapısı ve demokrasi kapısı, açılacaksa, lakin bu biçimde açılabilir.
O gün geldiğinde Osman Kavala onur ve gururuyla dimdik dururken, bugünün iktidar aynaya her baktıkça alnındaki karayı bakılırsacektir…