İBB idaresi AK Parti’deyken Büyükada iskelesinin üst katı, oldukça ayrıcalıklı bir fiyattan TÜGVA’ya kiralanmış.
İmamoğlu idaresi, kontrat ihlali nedeni öne sürülerek çıkarmak isteyince TÜGVA, tahliye durdurma talebiyle yargıya gitmiş, reddedilmiş.
Ama polis, İBB zabıtasının karşısına dikilerek tahliyeyi engellemiş.
O ortada İBB’den benzeri diğer imtiyazlı kiralamalar da yapıldığı anlaşılmış. Büyükada iskelesi oysaki tek örnek değilmiş.
Hatta TÜGVA yöneticilerinin belediyeden maaş filan aldığı ortaya çıkmış.
İşte bunun üzerine İmamoğlu şu biçimde dedi:
“Düşünebiliyor musunuz; 16 milyonluk bir kentte 1 milyon 200 bin üniversite gencinin olduğu bir kentte, İBB’nin yurt yatak sayısı sıfırdı. Bunun niçini ne? İşte o bahsetmiş olduğuniz isimde olan vakıflara ve derneklere imkan sağlanıyordu. Artık bu biçimde bir kapısı yok İBB’nin. Büyükşehir Belediyesi’nin kendi yurtları var, açmaya devam edecek.”
Peşinden de şunu ekledi:
“Birilerinin aile yahut akraba vakıflarını değil, kurumlarımızı güçlendireceğiz. İBB’yi güçlendireceğiz.”
Karşılık, Bilal Erdoğan’dan geldi. Ne dese beğenirsiniz:
“TÜGVA ile uğraşıyorlar, niye biliyor musunuz?…Kıskanıyorlar değil mi? bu biçimde daha da başarılı olun. Onlar da kıskançlıktan çatlasın.”
Kıskançlık tipleri üzerine eğlenceli bir kitap okumuştum. İsmi “Edebiyatta Sanatta ve Tanınan Kültürde Kıskançlık”. Peter Toohey’in şahane işlerinden biri.
Her kıskançlığı anlatıyordu. Aşk, edebiyat, meslek, para, güç kıskançlığı vesair.
Hemingway’in, 1920’lerde Paris’te Dingo Bar’da bir arada takılmakla övündüğü Fitzgerald hakkında daha sonradan yazdıklarını alın. Muharrir arkadaşını hayranlıkla över üzere yaparken zalimce aşağılıyordu. Bel altı vurarak erkekliğiyle dahi baş buluyordu.
Meslek kıskançlığı da hakeza. Pençesine düşeni üzücü bozuyor. İhtiras krizleri geçirterek nasıl saldırganlaştırdığını, maruz kalanlar bilir.
Sizden uzak olsun, para kıskançlığını kestirim edersiniz, en budalaca olanıdır. Lakin gösteriş merakınız yoksa, kem gözlerin hışmından korkmanız da gerekmez.
Güç kıskançlığından korunmak ise o kadar kolay değil. En şergillerinden biridir, belalar mübareğinin şerrinden emin olmak zordur. Paylaşmaya yanaşmaz, teslimiyet bekler, mutlak iktidar ister. Denetlenmekten, ortakçılıktan hazzetmez. Demokrasiyle bir ortada yaşayamayacak kadar çekememezlikten mustariptir.
Kitap, bu hastalıklı hallerin hepsini işliyordu.
Ama, AK Parti’nin üstüne titrediği güzel huylu ‘demokratik siyaset kıskançlığı’ndan hiç haber vermiyordu.
Davutoğlu’nu, parti içi hizip oyunlarıyla Genel Başkanlık ve Başbakanlıktan düşüren operasydaha sonrasında yazmıştım.
Bu kıskançlık çeşidi, başkaları üzere marazi değildi, arıziydi, çıkarlar gerektirdiğinde tedavisiz geçiverebiliyordu.
Hakikaten pelikan kuşu misali kanatlanıp göçtü AK Parti’den. Kendi belediye liderlerini istifaya zorlarken, HDP’lilerin yerine kayyum atarken, CHP’li liderleri hizmet yarışına sokmazken demokratik siyaset kıskançlığından kriz geçirmiyor artık.
Antidemokratik müdahalelere, siyaseti mühendislik projeleriyle dizayn teşebbüslerine, vesayetçi dayatmayalara alerjinin tetiklediği o nöbetleri atlattı AK Parti. Artık rahat. Oburlarının da atlatmasına yardımcı olmak için, kendini kıskançlıkla uğraşa bile adadı.
kuvvetli Türkiye’nin şahlanışlarını çekemeyen Hans’la George’u tedaviye uğraşan AK Parti ailesi, hasedinden krize giren İmamoğlu’nun mu yardımına koşmayacaktı!
“Birilerinin aile yahut akraba vakıflarını değil kurumlarımızı, İBB’yi güçlendireceğiz” kelamlarından teşhisi kondu epey şükür. İBB Lideri, kıskançlık hastalığına yakalanmış. her neyse ki hiç bir yardım esirgenmeyecektir, İstanbullular müsterih olabilir.
İmamoğlu idaresi, kontrat ihlali nedeni öne sürülerek çıkarmak isteyince TÜGVA, tahliye durdurma talebiyle yargıya gitmiş, reddedilmiş.
Ama polis, İBB zabıtasının karşısına dikilerek tahliyeyi engellemiş.
O ortada İBB’den benzeri diğer imtiyazlı kiralamalar da yapıldığı anlaşılmış. Büyükada iskelesi oysaki tek örnek değilmiş.
Hatta TÜGVA yöneticilerinin belediyeden maaş filan aldığı ortaya çıkmış.
İşte bunun üzerine İmamoğlu şu biçimde dedi:
“Düşünebiliyor musunuz; 16 milyonluk bir kentte 1 milyon 200 bin üniversite gencinin olduğu bir kentte, İBB’nin yurt yatak sayısı sıfırdı. Bunun niçini ne? İşte o bahsetmiş olduğuniz isimde olan vakıflara ve derneklere imkan sağlanıyordu. Artık bu biçimde bir kapısı yok İBB’nin. Büyükşehir Belediyesi’nin kendi yurtları var, açmaya devam edecek.”
Peşinden de şunu ekledi:
“Birilerinin aile yahut akraba vakıflarını değil, kurumlarımızı güçlendireceğiz. İBB’yi güçlendireceğiz.”
Karşılık, Bilal Erdoğan’dan geldi. Ne dese beğenirsiniz:
“TÜGVA ile uğraşıyorlar, niye biliyor musunuz?…Kıskanıyorlar değil mi? bu biçimde daha da başarılı olun. Onlar da kıskançlıktan çatlasın.”
Kıskançlık tipleri üzerine eğlenceli bir kitap okumuştum. İsmi “Edebiyatta Sanatta ve Tanınan Kültürde Kıskançlık”. Peter Toohey’in şahane işlerinden biri.
Her kıskançlığı anlatıyordu. Aşk, edebiyat, meslek, para, güç kıskançlığı vesair.
Hemingway’in, 1920’lerde Paris’te Dingo Bar’da bir arada takılmakla övündüğü Fitzgerald hakkında daha sonradan yazdıklarını alın. Muharrir arkadaşını hayranlıkla över üzere yaparken zalimce aşağılıyordu. Bel altı vurarak erkekliğiyle dahi baş buluyordu.
Meslek kıskançlığı da hakeza. Pençesine düşeni üzücü bozuyor. İhtiras krizleri geçirterek nasıl saldırganlaştırdığını, maruz kalanlar bilir.
Sizden uzak olsun, para kıskançlığını kestirim edersiniz, en budalaca olanıdır. Lakin gösteriş merakınız yoksa, kem gözlerin hışmından korkmanız da gerekmez.
Güç kıskançlığından korunmak ise o kadar kolay değil. En şergillerinden biridir, belalar mübareğinin şerrinden emin olmak zordur. Paylaşmaya yanaşmaz, teslimiyet bekler, mutlak iktidar ister. Denetlenmekten, ortakçılıktan hazzetmez. Demokrasiyle bir ortada yaşayamayacak kadar çekememezlikten mustariptir.
Kitap, bu hastalıklı hallerin hepsini işliyordu.
Ama, AK Parti’nin üstüne titrediği güzel huylu ‘demokratik siyaset kıskançlığı’ndan hiç haber vermiyordu.
Davutoğlu’nu, parti içi hizip oyunlarıyla Genel Başkanlık ve Başbakanlıktan düşüren operasydaha sonrasında yazmıştım.
Bu kıskançlık çeşidi, başkaları üzere marazi değildi, arıziydi, çıkarlar gerektirdiğinde tedavisiz geçiverebiliyordu.
Hakikaten pelikan kuşu misali kanatlanıp göçtü AK Parti’den. Kendi belediye liderlerini istifaya zorlarken, HDP’lilerin yerine kayyum atarken, CHP’li liderleri hizmet yarışına sokmazken demokratik siyaset kıskançlığından kriz geçirmiyor artık.
Antidemokratik müdahalelere, siyaseti mühendislik projeleriyle dizayn teşebbüslerine, vesayetçi dayatmayalara alerjinin tetiklediği o nöbetleri atlattı AK Parti. Artık rahat. Oburlarının da atlatmasına yardımcı olmak için, kendini kıskançlıkla uğraşa bile adadı.
kuvvetli Türkiye’nin şahlanışlarını çekemeyen Hans’la George’u tedaviye uğraşan AK Parti ailesi, hasedinden krize giren İmamoğlu’nun mu yardımına koşmayacaktı!
“Birilerinin aile yahut akraba vakıflarını değil kurumlarımızı, İBB’yi güçlendireceğiz” kelamlarından teşhisi kondu epey şükür. İBB Lideri, kıskançlık hastalığına yakalanmış. her neyse ki hiç bir yardım esirgenmeyecektir, İstanbullular müsterih olabilir.