Cumhurbaşkanı Erdoğan, az daha bugünü Mazeretsizlik Bayramı ilan ediyordu.
9 Temmuz 2018 bu biçimde bir milattı. Cumhurbaşkanlığı sistemi, Erdoğan’ın Meclis’te ettiği yeminle başlamıştı.
Tarihin akışını değiştirecek bu yeni başlangıcın karakteristik özelliğini, Erdoğan şöyleki tanımlamıştı:
“Ne bizim ne de bizden daha sonra gelecek olan cumhurbaşkanlarının yürütme misyonu konusundaki aksaklıklar, eksikliklerde milletimize karşı öne sürebilecekleri mazeretleri kalmamıştır.”
Yeni sistemin ruhu, Cumhurbaşkanı’na kendinden fazlaca emin şunu da söyletiyordu:
“nazaranv ve yetkiler konusunda hiç bir mazerete sığınma hakkımız bulunmuyor. Milletimize verdiğimiz kelamları yerine getirmek için gece gündüz çalışacağız.”
“Bakın kesin olarak söylüyorum” savıyla verilen meşhur kelamları biliyorsunuz:
“Bu kardeşinize yetkiyi verin; faizle, şunla bunla nasıl gayret edilir görün…”
Şu dolar, bu enflasyon, o da işsizlik…
Ve sanırım faizin, enflasyonun, işsizliğin mazeretinin olmadığını gördük.
“Ne yetki istedik de millet vermedi, artık başarmaktan öteki seçeneğimiz yok” hissiyatı tepeye çıkmıştı o gün. Mazeretsizlik Bayramı olarak kutlansa yeriydi.
3. yıldönümünün arifesinde, dün Cunhurbaşkanı Erdoğan’dan duyduklarımızsa artık yeni bir milada yelken açtığımızı gösteriyor.
Uygun ki ‘bu milat son milat’ coşkusuyla o eski milat, Mazeretsizlik Bayramı ilan edilmemiş.
Yoksa bir Mazeretsizlik Bayramı’na, ‘şahsım ve partimiz dış taarruz altında’ bildirileriyle giriyor olacaktık.
Cumhurbaşkanı, seçim kampanyasına hazırladığı AK Parti vilayet liderlerine, şu propagandayı emanet edecekti:
“Ülkemize diz çöktürme çabaları sona ermedi. Terörle Türkiye’yi rayından çıkaramayanların yeni maksadı, ekonomimiz oldu.
Operasyonlarla döviz kurunu hareketlendirerek ülkemizi ekonomik krizlerin altında ezmek için tekraren atağa kalktılar…”
Dış güç bu, eli boş durur mu?
Lakin bir daha de altınlarımızı yurt haricinden getirerek kuvvetli ekonomik yapımızla bu taarruzları atlatmayı başarmışız.
Hangi muvaffakiyet mı?
İşte göstergeler, kör olmayın da görün. Türkiye 3 yıl evvelki düzeylerde bile tutunamadı. Faiz, enflasyon, işsizlik, ulusal gelir, dolar, şu, bu ne derseniz…Hepsi daha berbata gitti.
İktisattaki kötüleşme bütün zorlamalara, 128 milyar dolarlık rezervlerin yakılmasına karşın durdurulamıyor.
Ama nankörlüğün gereği yok. Bunun niçini makûs idare, sorumlusu da iktidar değil.
Millet ne istedi de iktidar vermedi!
Daha düzgününü iktidar tam başaracaktı ki lanet muhtemel dış güçler bir daha bırakmadı. Kısmetse şahlanmamız artık 2023’ten daha sonraya kaldı.
İnşallah maşallahla bir alalım o virajı, bakın nasıl kanatlanıyor Türkiye. Hele şu uçuşa bir geçelim, bizi tutabilene aşk olsun.
Güzel olsun, ismi konmamış Mazeretsizlik Bayramı’nızı en kalbi hislerle kutlarım.
Peker için çember daralıyor mu?
Dubai’nin Cebel Ali Limanındaki şiddetli patlamayla yeniden su üstüne çıktı: Körfez’in ayrılmaz ikilisi Suud’la Birleşik Arap Emirlikleri içindeki çatlak büyüyor.
Yemen’deki savaş koalisyonundan çekilme, Katar’la olağanlaşma, Türkiye ile İsrail ve İran’a yaklaşım, İhvan’la uğraş, OPEC’in petrol üretimini kısma kararları vesair üzere bir dizi kritik başlıkta aksi düşüyorlarmış. Ve görüş farklılıkları giderek derinleşiyor, artık saklanamıyormuş.
Bu, Sedat Peker’in durumunu nasıl tesirler? Natürel hala Dubai’deyse…
Türkiye’nin arananlar listesinde, iadesi içinse BAE idaresine bastırılıyor.
Peker, YouTube yayınlarına bu güvenlik riski sebebiyle orta vermek zorunda kaldı.
Körfez’de izole edilip yalnızlaştırılmış bir Dubai’nin gözünde, Peker’i ağırlamak daha da paha kazanabilir. İlerisini düşünüp kozu elinden kaçırmamak için baskılara direnebilir.
Ya da aykırısı; uzatmadan birinci sıkışıklıkta istediğini alıp misafirinden kurtulmayı seçebilir.
Zira Suud’la Emirlikler içinde her ne çıkar çatışması yaşanıyorsa masada Türkiye kartı da kesinlikle vardır.
Birbirlerine karşı Türkiye kartını oynadıklarında da ucunun Peker’e dokunması kaçınılmaz.
9 Temmuz 2018 bu biçimde bir milattı. Cumhurbaşkanlığı sistemi, Erdoğan’ın Meclis’te ettiği yeminle başlamıştı.
Tarihin akışını değiştirecek bu yeni başlangıcın karakteristik özelliğini, Erdoğan şöyleki tanımlamıştı:
“Ne bizim ne de bizden daha sonra gelecek olan cumhurbaşkanlarının yürütme misyonu konusundaki aksaklıklar, eksikliklerde milletimize karşı öne sürebilecekleri mazeretleri kalmamıştır.”
Yeni sistemin ruhu, Cumhurbaşkanı’na kendinden fazlaca emin şunu da söyletiyordu:
“nazaranv ve yetkiler konusunda hiç bir mazerete sığınma hakkımız bulunmuyor. Milletimize verdiğimiz kelamları yerine getirmek için gece gündüz çalışacağız.”
“Bakın kesin olarak söylüyorum” savıyla verilen meşhur kelamları biliyorsunuz:
“Bu kardeşinize yetkiyi verin; faizle, şunla bunla nasıl gayret edilir görün…”
Şu dolar, bu enflasyon, o da işsizlik…
Ve sanırım faizin, enflasyonun, işsizliğin mazeretinin olmadığını gördük.
“Ne yetki istedik de millet vermedi, artık başarmaktan öteki seçeneğimiz yok” hissiyatı tepeye çıkmıştı o gün. Mazeretsizlik Bayramı olarak kutlansa yeriydi.
3. yıldönümünün arifesinde, dün Cunhurbaşkanı Erdoğan’dan duyduklarımızsa artık yeni bir milada yelken açtığımızı gösteriyor.
Uygun ki ‘bu milat son milat’ coşkusuyla o eski milat, Mazeretsizlik Bayramı ilan edilmemiş.
Yoksa bir Mazeretsizlik Bayramı’na, ‘şahsım ve partimiz dış taarruz altında’ bildirileriyle giriyor olacaktık.
Cumhurbaşkanı, seçim kampanyasına hazırladığı AK Parti vilayet liderlerine, şu propagandayı emanet edecekti:
“Ülkemize diz çöktürme çabaları sona ermedi. Terörle Türkiye’yi rayından çıkaramayanların yeni maksadı, ekonomimiz oldu.
Operasyonlarla döviz kurunu hareketlendirerek ülkemizi ekonomik krizlerin altında ezmek için tekraren atağa kalktılar…”
Dış güç bu, eli boş durur mu?
Lakin bir daha de altınlarımızı yurt haricinden getirerek kuvvetli ekonomik yapımızla bu taarruzları atlatmayı başarmışız.
Hangi muvaffakiyet mı?
İşte göstergeler, kör olmayın da görün. Türkiye 3 yıl evvelki düzeylerde bile tutunamadı. Faiz, enflasyon, işsizlik, ulusal gelir, dolar, şu, bu ne derseniz…Hepsi daha berbata gitti.
İktisattaki kötüleşme bütün zorlamalara, 128 milyar dolarlık rezervlerin yakılmasına karşın durdurulamıyor.
Ama nankörlüğün gereği yok. Bunun niçini makûs idare, sorumlusu da iktidar değil.
Millet ne istedi de iktidar vermedi!
Daha düzgününü iktidar tam başaracaktı ki lanet muhtemel dış güçler bir daha bırakmadı. Kısmetse şahlanmamız artık 2023’ten daha sonraya kaldı.
İnşallah maşallahla bir alalım o virajı, bakın nasıl kanatlanıyor Türkiye. Hele şu uçuşa bir geçelim, bizi tutabilene aşk olsun.
Güzel olsun, ismi konmamış Mazeretsizlik Bayramı’nızı en kalbi hislerle kutlarım.
Peker için çember daralıyor mu?
Dubai’nin Cebel Ali Limanındaki şiddetli patlamayla yeniden su üstüne çıktı: Körfez’in ayrılmaz ikilisi Suud’la Birleşik Arap Emirlikleri içindeki çatlak büyüyor.
Yemen’deki savaş koalisyonundan çekilme, Katar’la olağanlaşma, Türkiye ile İsrail ve İran’a yaklaşım, İhvan’la uğraş, OPEC’in petrol üretimini kısma kararları vesair üzere bir dizi kritik başlıkta aksi düşüyorlarmış. Ve görüş farklılıkları giderek derinleşiyor, artık saklanamıyormuş.
Bu, Sedat Peker’in durumunu nasıl tesirler? Natürel hala Dubai’deyse…
Türkiye’nin arananlar listesinde, iadesi içinse BAE idaresine bastırılıyor.
Peker, YouTube yayınlarına bu güvenlik riski sebebiyle orta vermek zorunda kaldı.
Körfez’de izole edilip yalnızlaştırılmış bir Dubai’nin gözünde, Peker’i ağırlamak daha da paha kazanabilir. İlerisini düşünüp kozu elinden kaçırmamak için baskılara direnebilir.
Ya da aykırısı; uzatmadan birinci sıkışıklıkta istediğini alıp misafirinden kurtulmayı seçebilir.
Zira Suud’la Emirlikler içinde her ne çıkar çatışması yaşanıyorsa masada Türkiye kartı da kesinlikle vardır.
Birbirlerine karşı Türkiye kartını oynadıklarında da ucunun Peker’e dokunması kaçınılmaz.