Evliliği ayakta tutan ve geliştiren şey istikrardır. Evlilikler vakit içinde dengeyi bulan, ahenk sağlayan organizmalardır. Nasıl birey kendi ortasında ahengi sağlayamadığı, kelamları, aksiyonları ve inançları farklı frekanslarda olduğu vakit toplumsal kabul görmüyorsa, evliliklerde de uyumsuzluk berbat sonun habercisidir. İstikrar sağlanamıyor, ahenk gerçekleşemiyorsa da evlilik devam edebilir lakin sebebi artık sevgi değil, zorunluluklardır. Çocuklar, bir tarafın ekonomik özgürlüğünün olmaması, nizamın değişmesinden korkmak üzere niçinlerle sürdürülen çok sayıda evlilik var toplumumuzda maalesef.
İçinde sevgi olmayan evlilikler çocuklar için de çiftler için de sıhhatsiz ortamlardır. Lakin toplumsal baskı ve belgisiz gelecekten duyulan dehşet yüzünden bir biçimde sürdürülüyor. Sevgi ile büyümeyen çocukların sayısı ne yazık ki bu yüzden daima artmakta. İstikrar derken; vakit içinde eşlerin farklı rolleri üstlenerek bütünleşmelerini, biri hisleriyle hareket ederken ötekinin mantığını kullanımını, iş kısmı yapmalarını, karşılıklı sorumluluk almalarını ve eşit olmalarını kast ediyorum.
Evliliğin birinci yılı güç bir devirdir. Bu süreçte istikrar sağlamak fazlaca kolay değildir ancak kritik eşik aşıldığında taşlar yerine oturmaya başlar. Ahenk sağlandıktan daha sonra hayat kolaylaşır, evli olmanın, bir arada daha kuvvetli ve sevgi dolu olmanın tadına varılır. Sorumluluklar paylaşıldıkça ve empati kuruldukça bir arada daha kuvvetli olduklarını fark eden eşler tek başlarınayken yapamadıklarını bir arada başarmanın hazzını tadar ve hayat kalitelerini yükseltmek için daha kolay motive olurlar.
Bağlarda en epeyce hangi kusurlar yapılıyor
Öncelikle irtibat kurmayı bilmiyoruz. Ben merkezli yaklaşıyoruz olaylara. Bağ öncesi kişisel hayatımızdaki alışkanlıklarımızı değiştirmek istemiyoruz. Esnek değiliz. Biz olmayı bu yüzden başaramıyoruz. Olduğumuz üzere davranmakta ya da partnerimizi olduğu üzere kabul etmekte zorlanıyoruz. Diğerleriyle kıyaslıyoruz yahut kıyaslanıyoruz. Kırıldığımız vakit kaygımızı anlatmak yerine sessiz kalmayı tercih ediyoruz. Evvelki münasebetlerimizin izlerini silmekte ihmalkâr davranıyoruz. Birbirimizin etrafına hürmet göstermeyi beceremiyoruz. Duygusal şantaja başvuruyoruz.
Empati kurabilsek; partnerimizin de bağlantı için fedakarlık yaptığını, eski alışkanlıklarını terk ettiğini gorebilsek yanlışımızı fark edebiliriz tahminen. Daima kendi penceremizden bakmaya alıştığımız için “biz” olmakta zorlanıyoruz. Yanılgı yapan partnerimizin özür dilemesini bekliyoruz boşuna. Uzun sessizlikler, kaprisler gitgide birbirimizden uzaklaşmamıza niye oluyor. halbuki onu affettiğimizi hissettirecek bir kelamla yaklaşmayı denesek tahminen o anda sona erecek kırgınlığımız. İncir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerden bitiveren evliliklerin sayısı hiç az değil.
Bir evliliğin olumsuz istikamete hakikat gittiğini gösteren sinyaller nelerdir
Eşinizin gözünün içine bakmadığınızı ya da onun gözlerini sizden kaçırdığını fark ediyorsanız alarm çalmaya başlamıştır. Bu yazıyı okuyan evli bireyler bir an durup düşünsünler; en son ne vakit eşlerinin gözünün içine sevgiyle baktıklarını hatırlamaya çalışıp dürüstçe yanıtlasınlar. Sonuç pek iç açıcı olmayabilir.
Çağdaş hayatın suratına ayak uydurabilmek için koşturmaktan, trafikte vakit kaybetmekten, çocukların sorumluluklarını yerine getirmekten yorulup birbirimize yalnızca alışkanlıklarımız niçiniyle mekanik alakalar çerçevesinde yaklaşıyor olabiliriz. Eşinin saçını kestirdiğini fark etmeyen, günlerce birbirinin yüzüne bakmayan evli çiftler var. Berbata gidişin sinyalleri her yerde var lakin görmek isterseniz bakılırsabilirsiniz.
Çocuk faktörü evliliği nasıl etkiliyor
Ebeveynin bakış açısına, tavrına göre olumlu ya da olumsuz tarafta tesirler. Bir tarafın istemediği çocuk daha anne karnındayken bunu duyar ve hisseder. Sorumluluk eşlerden birine yüklenirse hayat kalitesi düşeceğinden çocuğuna da eşine kâfi ilgiyi gösteremeyecektir. Kendisini istemeyen anne ya da baba ile büyüyen çocuk hayat uzunluğu itimat sorunu yaşayacaktır.
Makus giden bir evliliği toparlayabilmek için son deva olarak dünyaya getirilen çocuklar kimi vakit boşanmayı engellese de ortasında sevgi olmayan, şiddetin, huzursuzluğun baskın olduğu ailelerde büyümenin travmasını yaşarlar.
Eşlerin kritik eşik olan birinci yılı tamamlamadan çocuk sahibi olmayı düşünmemelerini tavsiye ediyorum. Anne baba olmak epey büyük bir sorumluluk. Etraftan gelen baskılara boyun eğmemeli, çocuğun sorumluluğunu üstlenebileceklerinden emin olduklarında, her ikisi de bunu istediğinde karar vermeleri en doğrusu.
Bir evliliğin olumsuz istikamete gerçek gittiğini fark eden eşler ne yapmalı
sebebine bakılırsa değişir. Tekdüzelik, sadakatsizlik, sorumlulukların adil dağılmaması ve sair niçinlerden kaynaklanabilir. Bir taraf evliliği sürdürmek istiyorsa irtibat kurarak olumsuzluğun niçinlerini ve neler yapabileceklerini konuşabilecekleri bir ortam yaratmalı. Sorunu karşısındakindilk evvel kendisinde arama olgunluğuna sahip olabilirse, alakaya objektif bakabilirse, tahlil odaklı yaklaşabilirse kriz atlatılabilir. Konuşmak, yargılamamak, empati kurmak, sevgi ile yaklaşmak evliliğin devamını sağlayabilir.
Bir taraf daima ayrılmaktan, gitmekten bahsediyorsa muhtemelen ötekini kaybetme korkusu hayatıyordur. Az da olsa kaybetme korkusu alakaların can simidi olabilir. Neyi kaybedeceğini net olarak nazaranbilen, fark edebilen eş kendine gelebilir.
Etiketler
aile çift çocuk tahlil empati eş evlilik ilgi hengame psikoloji sevgi
İçinde sevgi olmayan evlilikler çocuklar için de çiftler için de sıhhatsiz ortamlardır. Lakin toplumsal baskı ve belgisiz gelecekten duyulan dehşet yüzünden bir biçimde sürdürülüyor. Sevgi ile büyümeyen çocukların sayısı ne yazık ki bu yüzden daima artmakta. İstikrar derken; vakit içinde eşlerin farklı rolleri üstlenerek bütünleşmelerini, biri hisleriyle hareket ederken ötekinin mantığını kullanımını, iş kısmı yapmalarını, karşılıklı sorumluluk almalarını ve eşit olmalarını kast ediyorum.
Evliliğin birinci yılı güç bir devirdir. Bu süreçte istikrar sağlamak fazlaca kolay değildir ancak kritik eşik aşıldığında taşlar yerine oturmaya başlar. Ahenk sağlandıktan daha sonra hayat kolaylaşır, evli olmanın, bir arada daha kuvvetli ve sevgi dolu olmanın tadına varılır. Sorumluluklar paylaşıldıkça ve empati kuruldukça bir arada daha kuvvetli olduklarını fark eden eşler tek başlarınayken yapamadıklarını bir arada başarmanın hazzını tadar ve hayat kalitelerini yükseltmek için daha kolay motive olurlar.
Bağlarda en epeyce hangi kusurlar yapılıyor
Öncelikle irtibat kurmayı bilmiyoruz. Ben merkezli yaklaşıyoruz olaylara. Bağ öncesi kişisel hayatımızdaki alışkanlıklarımızı değiştirmek istemiyoruz. Esnek değiliz. Biz olmayı bu yüzden başaramıyoruz. Olduğumuz üzere davranmakta ya da partnerimizi olduğu üzere kabul etmekte zorlanıyoruz. Diğerleriyle kıyaslıyoruz yahut kıyaslanıyoruz. Kırıldığımız vakit kaygımızı anlatmak yerine sessiz kalmayı tercih ediyoruz. Evvelki münasebetlerimizin izlerini silmekte ihmalkâr davranıyoruz. Birbirimizin etrafına hürmet göstermeyi beceremiyoruz. Duygusal şantaja başvuruyoruz.
Empati kurabilsek; partnerimizin de bağlantı için fedakarlık yaptığını, eski alışkanlıklarını terk ettiğini gorebilsek yanlışımızı fark edebiliriz tahminen. Daima kendi penceremizden bakmaya alıştığımız için “biz” olmakta zorlanıyoruz. Yanılgı yapan partnerimizin özür dilemesini bekliyoruz boşuna. Uzun sessizlikler, kaprisler gitgide birbirimizden uzaklaşmamıza niye oluyor. halbuki onu affettiğimizi hissettirecek bir kelamla yaklaşmayı denesek tahminen o anda sona erecek kırgınlığımız. İncir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerden bitiveren evliliklerin sayısı hiç az değil.
Bir evliliğin olumsuz istikamete hakikat gittiğini gösteren sinyaller nelerdir
Eşinizin gözünün içine bakmadığınızı ya da onun gözlerini sizden kaçırdığını fark ediyorsanız alarm çalmaya başlamıştır. Bu yazıyı okuyan evli bireyler bir an durup düşünsünler; en son ne vakit eşlerinin gözünün içine sevgiyle baktıklarını hatırlamaya çalışıp dürüstçe yanıtlasınlar. Sonuç pek iç açıcı olmayabilir.
Çağdaş hayatın suratına ayak uydurabilmek için koşturmaktan, trafikte vakit kaybetmekten, çocukların sorumluluklarını yerine getirmekten yorulup birbirimize yalnızca alışkanlıklarımız niçiniyle mekanik alakalar çerçevesinde yaklaşıyor olabiliriz. Eşinin saçını kestirdiğini fark etmeyen, günlerce birbirinin yüzüne bakmayan evli çiftler var. Berbata gidişin sinyalleri her yerde var lakin görmek isterseniz bakılırsabilirsiniz.
Çocuk faktörü evliliği nasıl etkiliyor
Ebeveynin bakış açısına, tavrına göre olumlu ya da olumsuz tarafta tesirler. Bir tarafın istemediği çocuk daha anne karnındayken bunu duyar ve hisseder. Sorumluluk eşlerden birine yüklenirse hayat kalitesi düşeceğinden çocuğuna da eşine kâfi ilgiyi gösteremeyecektir. Kendisini istemeyen anne ya da baba ile büyüyen çocuk hayat uzunluğu itimat sorunu yaşayacaktır.
Makus giden bir evliliği toparlayabilmek için son deva olarak dünyaya getirilen çocuklar kimi vakit boşanmayı engellese de ortasında sevgi olmayan, şiddetin, huzursuzluğun baskın olduğu ailelerde büyümenin travmasını yaşarlar.
Eşlerin kritik eşik olan birinci yılı tamamlamadan çocuk sahibi olmayı düşünmemelerini tavsiye ediyorum. Anne baba olmak epey büyük bir sorumluluk. Etraftan gelen baskılara boyun eğmemeli, çocuğun sorumluluğunu üstlenebileceklerinden emin olduklarında, her ikisi de bunu istediğinde karar vermeleri en doğrusu.
Bir evliliğin olumsuz istikamete gerçek gittiğini fark eden eşler ne yapmalı
sebebine bakılırsa değişir. Tekdüzelik, sadakatsizlik, sorumlulukların adil dağılmaması ve sair niçinlerden kaynaklanabilir. Bir taraf evliliği sürdürmek istiyorsa irtibat kurarak olumsuzluğun niçinlerini ve neler yapabileceklerini konuşabilecekleri bir ortam yaratmalı. Sorunu karşısındakindilk evvel kendisinde arama olgunluğuna sahip olabilirse, alakaya objektif bakabilirse, tahlil odaklı yaklaşabilirse kriz atlatılabilir. Konuşmak, yargılamamak, empati kurmak, sevgi ile yaklaşmak evliliğin devamını sağlayabilir.
Bir taraf daima ayrılmaktan, gitmekten bahsediyorsa muhtemelen ötekini kaybetme korkusu hayatıyordur. Az da olsa kaybetme korkusu alakaların can simidi olabilir. Neyi kaybedeceğini net olarak nazaranbilen, fark edebilen eş kendine gelebilir.
Etiketler
aile çift çocuk tahlil empati eş evlilik ilgi hengame psikoloji sevgi