Devlet ve adalet” üzerine kurulmuş şu şahane cümleleri okuyalım evvel birlikte, daha sonra da kimi sorular üzerinde düşünelim:
“……yalnızca büyük binalarla, gelişmiş fiziki imkanlarla, kuvvetli teknolojik altyapılarla adalet sağlanamaz. Bunlar yalnızca adaletin daha süratli, daha sağlıklı tesisine katkıda bulunur. Adaletin tesisinin garantisi, yargının bağımsız ve tarafsız bir anlayışla ortaya koyacağı duruşu, temsili ve sonuçta vereceği adil kararlardır. Kiminin Hazreti Ömer’e, kiminin Hazreti Ali’ye izafe ettiği bir kelamla özetleyecek olursak, ‘Devletin dini adalettir.’ Şayet bir devlette adalet yoksa, onun hangi sistemle yönetildiğinin, kim tarafınca yönetim edildiğinin, vatandaşlarının hangi inanca yahut milliyete sahip olduğunun bir değeri kalmaz, orada yalnızca zulüm karar sürer. Evet, adalet devletin varlığının niçinidir.”
Sorulara geçtiğimizde:
Bu cümleler, örneğin, Cumhurbaşkanı’nın da katıldığı merasimde dua ettikten daha sonra kısa bir konuşma yapması da istense ve Diyanet İşleri Lideri seslendirse ne manaya gelirdi?
Ya da örneğin bir Cuma hutbesinde minberden imam, Cuma vaazında kürsüden vaiz seslendirse…
Diyanet İşleri Lideri, imam ve vaiz uyardılar birilerini diye düşünürsünüz. “Adalet” alanında sorun gördüklerini değerlendirirsiniz. Hele kelamın ortasında “Devlet” geçiyorsa, “Devletin adaleti”nde sorun olduğuna işaret edildiği kanaatine varırsınız. Bu kelamlar ülkede en belirleyici insan pozisyonunda olan Cumhurbaşkanının da bulunduğu bir merasimde söyleniyorsa, Yasal Sultan Sulayman’ı uyarmaktan çekinmeyen Zenbilli Ali Efendi’yi hatırlarsınız.
Bu cins ihtarlar hutbelerde – vaazlarda da hatip yahut vaizler tarafınca da yapılabilir. Zira vaaz, hutbe ya da dini bildiriler, İslam – İnsan, İslam – Müslüman, İslam – Toplum ilgilerinde açı farkları ortaya çıktığında devreye girer. Bunu dirayetli ilim adamları, tahminen cemaat başkanları, şeyler de yaparlar. Bilhassa otoriter yapılarda, sade vatandaşların söylese sesinin ulaşamayacağı, ulaşsa etkisinin olmayacağı bilindiği için kelamını ettiğimiz insanlardan gelecek o çeşit çıkışlar toplumlar için rahmet olur.
“……yalnızca büyük binalarla…. olmaz. ….. Adaletin tesisinin garantisi, yargının bağımsız ve tarafsız bir anlayışla ortaya koyacağı duruşu, temsili ve sonuçta vereceği adil kararlardır.” kelamını muhalefet de söylüyor olabilir. Pekala bu durumda ne manaya gelir bu kelam?
Hiç elbet Adalette sorun var, demek olur bu kelamların manası, yargı bağımsızlığında, tarafsızlığında sorun var demek olur.
Lakin İslam tarihi boyunca hocaların, alimlerin, pirlerin, devleti yönetenlere karşı bu üslup ikazlarda bulunması nadirattan olmuştur. Ne de olsa “Viran muhtemel hanede evladü ıyal var”dır.
Muhalefet şayet Cumhurbaşkanının katıldığı, Diyanet İşleri Liderinin dua ettiği Yargı yılının açılışı ve yeni Yargıtay binasının hizmete sokuluşu programını değerlendirirken Hazreti Ömer’e ya da Hazreti Ali’ye izafe edilen “Devletin dini adalettir” lafına atıfta bulunuyorsa, üstelik “Şayet bir devlette adalet yoksa, onun hangi sistemle yönetildiğinin, kim tarafınca yönetim edildiğinin, vatandaşlarının hangi inanca yahut milliyete sahip olduğunun bir ehemmiyeti kalmaz, orada yalnızca zulüm karar sürer. Evet, adalet devletin varlığının niçinidir” üzere demir leblebi cinsinden kelamlar söylüyorsa, aşikâr ki “Öyle yanına Diyanet İşleri Liderini alıp dua ettirmekle olmaz dindarlık, asıl devletin dini olan adalet nerde?” diye sesini yükseltiyordur.
Din ve Devlet sözlerini bir ortada kullanmayı “laiklikten çıkma” olarak nazarann bir muhalefet anlayışından beklenmez bu kelamlar. Ancak bu kelamların daha epey, en hayli yakıştığı alan muhalefet alanıdır. Yargının mağdurlarına, yargının güdümlü hale gelmesine karşı sesini yükseltecek olan odur.
Memlekette yargı uygulamalarının canından bezdirdiği vatandaş söylüyorsa bu kelamları, Devlete “Adaletiniz nerde?” diye soruyordur. “Devletin dini adaletse dininiz nerde?” diye soruyordur.
Bu sözleri….. 20 yıllık icraatın en problemli alanlarından birisi adalet iken, yargı alanında bağımsızlık ve tarafsızlık en epeyce tartışılan alan haline gelmişken, yargı mensuplarının karar verirken devleti yönetenlerin gözünün içine baktığı bilinirken, üst üste “yargı etiği” paketleri ilan edilmesine karşın yargıya inanç yüzde 30’larda seyrederken, adaletin icrasından da sorumlu olan birisi söylüyorsa bu sözleri…. Orada acayip bir durum var demektir. Kendine bakmayan, muhalefetin ya da aşağılarda bir yerlerden iniltileri gelen yargı mağdurlarını görmeyip söyleyeceğini söyleyerek üste çıkan bir siyaset kurnazlığı…
Sanki hangisi?
Ne dersiniz, Doğu Perinçek’in “Yargı altın bölümünü yaşıyor” notunu verdiği Türkiye’de adalet, “Devletin dini adalettir” özdeyişine layık bir kalitede mi? Adalette sorun var ise, bu, din ile bağlantımızda de sorun var manasına mı geliyor? Bu durumda o programda dua eden Diyanet İşleri Liderimizin iç dünyası nasıl bir deveran halindedir?
“……yalnızca büyük binalarla, gelişmiş fiziki imkanlarla, kuvvetli teknolojik altyapılarla adalet sağlanamaz. Bunlar yalnızca adaletin daha süratli, daha sağlıklı tesisine katkıda bulunur. Adaletin tesisinin garantisi, yargının bağımsız ve tarafsız bir anlayışla ortaya koyacağı duruşu, temsili ve sonuçta vereceği adil kararlardır. Kiminin Hazreti Ömer’e, kiminin Hazreti Ali’ye izafe ettiği bir kelamla özetleyecek olursak, ‘Devletin dini adalettir.’ Şayet bir devlette adalet yoksa, onun hangi sistemle yönetildiğinin, kim tarafınca yönetim edildiğinin, vatandaşlarının hangi inanca yahut milliyete sahip olduğunun bir değeri kalmaz, orada yalnızca zulüm karar sürer. Evet, adalet devletin varlığının niçinidir.”
Sorulara geçtiğimizde:
Bu cümleler, örneğin, Cumhurbaşkanı’nın da katıldığı merasimde dua ettikten daha sonra kısa bir konuşma yapması da istense ve Diyanet İşleri Lideri seslendirse ne manaya gelirdi?
Ya da örneğin bir Cuma hutbesinde minberden imam, Cuma vaazında kürsüden vaiz seslendirse…
Diyanet İşleri Lideri, imam ve vaiz uyardılar birilerini diye düşünürsünüz. “Adalet” alanında sorun gördüklerini değerlendirirsiniz. Hele kelamın ortasında “Devlet” geçiyorsa, “Devletin adaleti”nde sorun olduğuna işaret edildiği kanaatine varırsınız. Bu kelamlar ülkede en belirleyici insan pozisyonunda olan Cumhurbaşkanının da bulunduğu bir merasimde söyleniyorsa, Yasal Sultan Sulayman’ı uyarmaktan çekinmeyen Zenbilli Ali Efendi’yi hatırlarsınız.
Bu cins ihtarlar hutbelerde – vaazlarda da hatip yahut vaizler tarafınca da yapılabilir. Zira vaaz, hutbe ya da dini bildiriler, İslam – İnsan, İslam – Müslüman, İslam – Toplum ilgilerinde açı farkları ortaya çıktığında devreye girer. Bunu dirayetli ilim adamları, tahminen cemaat başkanları, şeyler de yaparlar. Bilhassa otoriter yapılarda, sade vatandaşların söylese sesinin ulaşamayacağı, ulaşsa etkisinin olmayacağı bilindiği için kelamını ettiğimiz insanlardan gelecek o çeşit çıkışlar toplumlar için rahmet olur.
“……yalnızca büyük binalarla…. olmaz. ….. Adaletin tesisinin garantisi, yargının bağımsız ve tarafsız bir anlayışla ortaya koyacağı duruşu, temsili ve sonuçta vereceği adil kararlardır.” kelamını muhalefet de söylüyor olabilir. Pekala bu durumda ne manaya gelir bu kelam?
Hiç elbet Adalette sorun var, demek olur bu kelamların manası, yargı bağımsızlığında, tarafsızlığında sorun var demek olur.
Lakin İslam tarihi boyunca hocaların, alimlerin, pirlerin, devleti yönetenlere karşı bu üslup ikazlarda bulunması nadirattan olmuştur. Ne de olsa “Viran muhtemel hanede evladü ıyal var”dır.
Muhalefet şayet Cumhurbaşkanının katıldığı, Diyanet İşleri Liderinin dua ettiği Yargı yılının açılışı ve yeni Yargıtay binasının hizmete sokuluşu programını değerlendirirken Hazreti Ömer’e ya da Hazreti Ali’ye izafe edilen “Devletin dini adalettir” lafına atıfta bulunuyorsa, üstelik “Şayet bir devlette adalet yoksa, onun hangi sistemle yönetildiğinin, kim tarafınca yönetim edildiğinin, vatandaşlarının hangi inanca yahut milliyete sahip olduğunun bir ehemmiyeti kalmaz, orada yalnızca zulüm karar sürer. Evet, adalet devletin varlığının niçinidir” üzere demir leblebi cinsinden kelamlar söylüyorsa, aşikâr ki “Öyle yanına Diyanet İşleri Liderini alıp dua ettirmekle olmaz dindarlık, asıl devletin dini olan adalet nerde?” diye sesini yükseltiyordur.
Din ve Devlet sözlerini bir ortada kullanmayı “laiklikten çıkma” olarak nazarann bir muhalefet anlayışından beklenmez bu kelamlar. Ancak bu kelamların daha epey, en hayli yakıştığı alan muhalefet alanıdır. Yargının mağdurlarına, yargının güdümlü hale gelmesine karşı sesini yükseltecek olan odur.
Memlekette yargı uygulamalarının canından bezdirdiği vatandaş söylüyorsa bu kelamları, Devlete “Adaletiniz nerde?” diye soruyordur. “Devletin dini adaletse dininiz nerde?” diye soruyordur.
Bu sözleri….. 20 yıllık icraatın en problemli alanlarından birisi adalet iken, yargı alanında bağımsızlık ve tarafsızlık en epeyce tartışılan alan haline gelmişken, yargı mensuplarının karar verirken devleti yönetenlerin gözünün içine baktığı bilinirken, üst üste “yargı etiği” paketleri ilan edilmesine karşın yargıya inanç yüzde 30’larda seyrederken, adaletin icrasından da sorumlu olan birisi söylüyorsa bu sözleri…. Orada acayip bir durum var demektir. Kendine bakmayan, muhalefetin ya da aşağılarda bir yerlerden iniltileri gelen yargı mağdurlarını görmeyip söyleyeceğini söyleyerek üste çıkan bir siyaset kurnazlığı…
Sanki hangisi?
Ne dersiniz, Doğu Perinçek’in “Yargı altın bölümünü yaşıyor” notunu verdiği Türkiye’de adalet, “Devletin dini adalettir” özdeyişine layık bir kalitede mi? Adalette sorun var ise, bu, din ile bağlantımızda de sorun var manasına mı geliyor? Bu durumda o programda dua eden Diyanet İşleri Liderimizin iç dünyası nasıl bir deveran halindedir?