Güzden kalma bir yalancı bahar vardı evvelki gün, kış bitti zannettirirdi.
Lakin aldatmasın; İstabul’da iki mevsim yaşanır derler, biri lodos, biri poyraz.
Madalyonun iki yüzü üzere. Öbür açıyı görmeyen veyahut tekini yok sayan hayli yanılır. Rüzgarla bir gecede değişir mevsim, kış geri gelir.
İki göz, gerçeği iki taraftan de görmek için.
Bor madeninde dünya şampiyonuyuz, rezervlerin yüzde 73’ü bizde, elimizi tutan yok, çıkarabildiğimiz kadar çıkarıp satıyoruz da. 2021’de, bor satışından bir milyar dolardan fazla kazanmışız.
bir daha de Lozan’ın zımnî bir hususuyla bor çıkarmamızın dış güçlerce yasaklandığına inananlar yok mu!
100 yıllık geçerlilik mühleti 2023’te dolacakmış. Antlaşma bitince bor madenciliğiyle muhteşem güç olacakmışız.
Olmayan prangalarımızdan kurtulacağımız büyük gün, önemli ciddi bekleniyor.
KONDA, bu komplo teorisine inananları, 2 yıl evvelki bir araştırmada yüzde 48 olarak tespit etmişti.
Kent efsanesi şu sıralar tekrar hortlayınca ekonomist Mahfi Eğilmez dayanamadı, Twitter’dan eski bir yazısını paylaştı.
Yazı, Lozan’ın 100 yıl dolunca biteceği ve madenlerimizi çıkartmayan saklı eklerinin ortadan kalkacağı efsanesini evraklarıyla çürütüyordu.
Eğilmez, üstüne de not olarak, Güç ve Natürel Kaynaklar Bakanı Dönmez’in bor ihracatımızla gurur duyan bir açıklamasını iliştirmişti.
Bakan Dönmez, 2021’de bor satışından bir milyar dolardan fazla gelir elde ettiğimizi müjdeliyordu.
“Toplamda 2,6 milyon tonluk bor eserleri satışı yaptık. 2,5 milyon tonunu ihrac ederek rekor kırdık. Bor piyasasının yüzde 62’sine sahibiz. 2022, bor madeninin yılı olacak.”
Dönmez, 2015’te bakanlık müsteşarıydı. O tarihte de şu sayıları duyurmuştu:
“Bor madeni çıplak vaziyette tonu 200 dolar iken, yüksek nitelikli eserlere dönüştürdüğünüz vakit 300-400 bin dolarlara çıkabiliyor. Teğe bin bedel katıyorsunuz.”
Lakin sayılara nazaran biz, hala o pahası katamıyoruz.
Bu açıklama ve ayrıntıların tamamı, açık kaynaklarda mevcut. İsteyen, iki tuşla ulaşıp gözleriyle bakılırsabilir.
Ne ki Lozan palavralarına, bor efsanelerine inananları iknaya yetmiyor.
Bu tek gözlü bakışı, bir daha bir efsane açıklıyor. Homer’in destan kahramanı Odysseus, Dede Korkut kıssalarında de karşımıza çıkan bir tepegöze esir düşer. Sırası gelince kahvaltıda yenmek üzere başka kurbanların yanına, mağaraya kapatılır. Ve dev canavarın elinden, fakat alnının ortasındaki tek gözü kör ederek kurtulabilir.
Kimi Antik Yunan mitolojisi yorumcuları, tek gözlü canavarın sabit fikirlileri temsil ettiğini söyler. Aslında, gerçeğe iki gözünü de yumanların beden bulmuş halidir.
Tepegöz, yenilmezdir. Açık gözünü de köreltmeden ne onu ne kurbanlarını yazgılarından kurtarabilirsiniz.
Kıssa; büyük resmi gördüğüne, oyunu oturduğu yerden çözdüğüne inananlarla tartışmanın anlamsızlığı hakkındadır.
Madalyonun iki yüzünü bakılırsameyenleri ikna etmek imkansızdır, uzatmadan kaçmaya bakın.
Yeni bilgiye kapalıdırlar, kesin inançlarından vazgeçmezler.
Saplantı haline getirdikleri görüşlerini, gözlerini gerçeğe açarak değiştiremezsiniz.
halbuki iki gözün biri, bor cevherini bize çıkartmadıkları palavrasını bakılırsalim diye var. Oburu ise 2021’de hala bu cevheri gereğince işleyemiyor, lakin binde biri kadarına satıyorsak kabahatin bizden diğerinde olmadığını bakılırsalim diye.
Dede Korkut versiyonunda şu biçimde: Öykünün kahramanı Basat, ocaklar söndürüp halkını bunaltan, kanını canını emerek obasını kurutan doymaz, uslanmaz Tepegöz’ün gözünü şişler. Ve acıyla daha da öfkelenen tek gözlü kör devin hışmından, bir koçun postuna bürünerek hileyle kurtulur, sonunda da öldürür onu.
Kişinin kör inadını, kör gururunu kırmasına eskiler “körünü öldürmek” kaygısı, bundan tahminen de.
Tek gözlü cehalete maruz kalmaktan Allah korusun. Nasıl üzücü bir şey olduğu, en eski destanlarda sembolik tasvirlerle anlatılıyor.
Son sahnede Tepegöz dahi yakınır tek gözünden.
“Ben çekerim göz bununu/hiç bir yiğide vermesin İlah göz bununu!/Gözüm, gözüm, ay gözüm, tek gözüm” iniltileri yeri göğü meblağ.
‘Ağlattığım yiğitlerin, yediğim genç kızların ahı, ilenci tuttu seni gözüm’ deyip durur.
Tek göz meşakkatine inanmayan, Aşık Mahzuni Şerif’ten türküsünü dinlesin:
“Mevlam gör diyerek iki göz vermiş…”
Kesmediyse, ‘acıyı bal eyleme’ye Selda Bağcan’la devam:
“Kör olasın demiyorum, kör olma da gör beni…”
Lakin aldatmasın; İstabul’da iki mevsim yaşanır derler, biri lodos, biri poyraz.
Madalyonun iki yüzü üzere. Öbür açıyı görmeyen veyahut tekini yok sayan hayli yanılır. Rüzgarla bir gecede değişir mevsim, kış geri gelir.
İki göz, gerçeği iki taraftan de görmek için.
Bor madeninde dünya şampiyonuyuz, rezervlerin yüzde 73’ü bizde, elimizi tutan yok, çıkarabildiğimiz kadar çıkarıp satıyoruz da. 2021’de, bor satışından bir milyar dolardan fazla kazanmışız.
bir daha de Lozan’ın zımnî bir hususuyla bor çıkarmamızın dış güçlerce yasaklandığına inananlar yok mu!
100 yıllık geçerlilik mühleti 2023’te dolacakmış. Antlaşma bitince bor madenciliğiyle muhteşem güç olacakmışız.
Olmayan prangalarımızdan kurtulacağımız büyük gün, önemli ciddi bekleniyor.
KONDA, bu komplo teorisine inananları, 2 yıl evvelki bir araştırmada yüzde 48 olarak tespit etmişti.
Kent efsanesi şu sıralar tekrar hortlayınca ekonomist Mahfi Eğilmez dayanamadı, Twitter’dan eski bir yazısını paylaştı.
Yazı, Lozan’ın 100 yıl dolunca biteceği ve madenlerimizi çıkartmayan saklı eklerinin ortadan kalkacağı efsanesini evraklarıyla çürütüyordu.
Eğilmez, üstüne de not olarak, Güç ve Natürel Kaynaklar Bakanı Dönmez’in bor ihracatımızla gurur duyan bir açıklamasını iliştirmişti.
Bakan Dönmez, 2021’de bor satışından bir milyar dolardan fazla gelir elde ettiğimizi müjdeliyordu.
“Toplamda 2,6 milyon tonluk bor eserleri satışı yaptık. 2,5 milyon tonunu ihrac ederek rekor kırdık. Bor piyasasının yüzde 62’sine sahibiz. 2022, bor madeninin yılı olacak.”
Dönmez, 2015’te bakanlık müsteşarıydı. O tarihte de şu sayıları duyurmuştu:
“Bor madeni çıplak vaziyette tonu 200 dolar iken, yüksek nitelikli eserlere dönüştürdüğünüz vakit 300-400 bin dolarlara çıkabiliyor. Teğe bin bedel katıyorsunuz.”
Lakin sayılara nazaran biz, hala o pahası katamıyoruz.
Bu açıklama ve ayrıntıların tamamı, açık kaynaklarda mevcut. İsteyen, iki tuşla ulaşıp gözleriyle bakılırsabilir.
Ne ki Lozan palavralarına, bor efsanelerine inananları iknaya yetmiyor.
Bu tek gözlü bakışı, bir daha bir efsane açıklıyor. Homer’in destan kahramanı Odysseus, Dede Korkut kıssalarında de karşımıza çıkan bir tepegöze esir düşer. Sırası gelince kahvaltıda yenmek üzere başka kurbanların yanına, mağaraya kapatılır. Ve dev canavarın elinden, fakat alnının ortasındaki tek gözü kör ederek kurtulabilir.
Kimi Antik Yunan mitolojisi yorumcuları, tek gözlü canavarın sabit fikirlileri temsil ettiğini söyler. Aslında, gerçeğe iki gözünü de yumanların beden bulmuş halidir.
Tepegöz, yenilmezdir. Açık gözünü de köreltmeden ne onu ne kurbanlarını yazgılarından kurtarabilirsiniz.
Kıssa; büyük resmi gördüğüne, oyunu oturduğu yerden çözdüğüne inananlarla tartışmanın anlamsızlığı hakkındadır.
Madalyonun iki yüzünü bakılırsameyenleri ikna etmek imkansızdır, uzatmadan kaçmaya bakın.
Yeni bilgiye kapalıdırlar, kesin inançlarından vazgeçmezler.
Saplantı haline getirdikleri görüşlerini, gözlerini gerçeğe açarak değiştiremezsiniz.
halbuki iki gözün biri, bor cevherini bize çıkartmadıkları palavrasını bakılırsalim diye var. Oburu ise 2021’de hala bu cevheri gereğince işleyemiyor, lakin binde biri kadarına satıyorsak kabahatin bizden diğerinde olmadığını bakılırsalim diye.
Dede Korkut versiyonunda şu biçimde: Öykünün kahramanı Basat, ocaklar söndürüp halkını bunaltan, kanını canını emerek obasını kurutan doymaz, uslanmaz Tepegöz’ün gözünü şişler. Ve acıyla daha da öfkelenen tek gözlü kör devin hışmından, bir koçun postuna bürünerek hileyle kurtulur, sonunda da öldürür onu.
Kişinin kör inadını, kör gururunu kırmasına eskiler “körünü öldürmek” kaygısı, bundan tahminen de.
Tek gözlü cehalete maruz kalmaktan Allah korusun. Nasıl üzücü bir şey olduğu, en eski destanlarda sembolik tasvirlerle anlatılıyor.
Son sahnede Tepegöz dahi yakınır tek gözünden.
“Ben çekerim göz bununu/hiç bir yiğide vermesin İlah göz bununu!/Gözüm, gözüm, ay gözüm, tek gözüm” iniltileri yeri göğü meblağ.
‘Ağlattığım yiğitlerin, yediğim genç kızların ahı, ilenci tuttu seni gözüm’ deyip durur.
Tek göz meşakkatine inanmayan, Aşık Mahzuni Şerif’ten türküsünü dinlesin:
“Mevlam gör diyerek iki göz vermiş…”
Kesmediyse, ‘acıyı bal eyleme’ye Selda Bağcan’la devam:
“Kör olasın demiyorum, kör olma da gör beni…”