Alaca bulaca işler, ne derler, akçeli işler, işbitiricilikler, ihaleler, kayırmalar, hayır-hasenatla karışık olan ve olmayan ‘götürme’ler üzerinde düşünürken bir tebessüm canlandı gözlerimde.
Belirli bir kişinin tebessümü değil.
Hayır hayır tanıdığım, bildiğim birini kastediyor da kastettiğimi gizlemeye çalışıyor değilim.
Hiç kimseye tescil edilmemiş, anonim bir tebessüm.
Fakat hayatın ortasında var, yüzüyle, gözleriyle, tüm aksesuarıyla bu tebessüm.
Tahminen kimi bazı karşılaşıyorsunuz, kimi vakit size selam veriyor, vakte ve yere göre kimi vakit gözlerini kaçırıyor.
İş alırken mütevazı hatta eğilgen, bükülgen. (Kırılgan olabiliyor da eğilgen bükülgen niçin olmasın?) İş verirken, iş yaptırırken mütekebbir.
“Beş yüz şahsa ekmek veriyorum” diyebiliyor, kendisini ‘Razzak-ı Alem’ yerine koyabiliyor.
Biraz muhafazakar fakat alan bulduğunda kabından taşmaya mütemayil.
Ya da muhafazakar değil ama gereksinim halinde annesi babası hacı…
Tuhaf.
Bir muhafazakara da ilişkin olsa muhafazakar olmayan birine de ilişkin olsa…
İnce bir bıyıkla yavaşça bir sakalın içinde yahut matruş bir yüzün ortasında…
Birbirine benzeri bu tebessümler.
Biri muhatabını ünlü bir restoranda yemeğe davet edebilir, öteki afili bir yerde rakı içmeye…
Restoranların, yerlerin ismini sayayım mı?
Saymayayım, reklam olur. aslına bakarsanız fazlaca lazım değil, erbabı biliyordur.
Ya da bitirilmiş hoş bir işin öncesinde yahut daha sonrasında umreye… Olmadı bir Venedik seyahatine yahut Alpler’e.
Evet, ‘muhafazakar’ diye tanımlanan beşerler içinde daha süratli yayılıyor bu ilgi usulü.
Muhatap?
‘Başkanım’ olabilir, tercihan ‘sayın liderim.’ ‘Beyefendi’ olabilir. ‘Müdürüm’ olabilir.
Lider evvelce bıyıksızdı. Ya duydu ya bir yerde Reis’e yakalandı, bıyık bıraktı. Artık latifeli da biraz uzatmış.
Ağarmaya yüz tutmuş saçların ve beyaz bir yüzün ortasında simsiyah bıyık, nitekim de sırıtıyordu.
Sakala sıçrayan aklar biraz dengelemiş. Sırıtmıyor artık.
“Başkanım sakal da bırakmışsınız? Yakışmış ama…”
“Hanım bıyığı beğenmedi. Sakalla birlikte daha uygunmuş.”
‘Muhatap’ın derecesi yüksekse daha amir bir eda.
Sakal bıyık muhabbeti biraz yüz-göz olma halinin yansıması.
bir daha de taraflar ne alacağını ve ne vereceğini biliyor. Berbat, kırıcı kelamlar sarf etmiyorlar, nazikler.
‘Başkanım’ şartnameyi uygun hale getirmeye çalışıyor öteki de işlerin seyrini tesadüfe bırakmamaya.
“İnşallah” alır işi.
Yani… Allah dilerse…
‘Başkanım’ temin ediyor. İşler denetim altında.
Bu kıymetliydi. Arkadaşımızın tebessümü yüzünde. Dua ediyor.
“Allah razı olsun.”
Allah niçin razı olsun ki?
O’nu da mı dahil ettiniz ortaklığınıza?
Demeden olmuyor, imza atarken “Bismillahirrahmanirrahim.”
Eş dost içinde yahut akşam meskene döndüğünde “Elhamdülillah, işi aldık.”
Nasıl ‘elhamdülillah?’
birebir vakitte çocuklarının içinde?
Güzel bir şey mi yaptınız?
Yoksa ‘ihale tanrısı’nı mı övüyorsunuz?
Tövbeler olsun!
Emsal münasebetler (bu kere ‘bismillah’sız, ‘elhamdülillah’sız, ‘inşallah’sız) muhafazakar olmayan insanların içinde da mevcut.
Tahminen birinde biraz az ötekinde biraz epey. her insanın yaptığı gücü nispetinde.
Mevcut ki dünya yolsuzluk endekslerinde puanımız yüksek çıkıyor.
İki tarafta da yakışıksız.
Lakin ‘Bismillah’la olunca daha vahim.
Alışılmış bu kadarı bilinmez pak insanların içinde.
Muhayyilelerine sığmaz.
Görsen, anlatsan, şaşkın şaşkın bakarlar gözlerinize, inanmazlar.
Diğerlerine yakıştırırlar, ‘bizimkiler’e yakıştırmazlar.
Bir imtihanın kaybedilişinin resmidir bu.
Bir biletin yanışının.
Bir tebessümün kirlenişinin.
Belirli bir kişinin tebessümü değil.
Hayır hayır tanıdığım, bildiğim birini kastediyor da kastettiğimi gizlemeye çalışıyor değilim.
Hiç kimseye tescil edilmemiş, anonim bir tebessüm.
Fakat hayatın ortasında var, yüzüyle, gözleriyle, tüm aksesuarıyla bu tebessüm.
Tahminen kimi bazı karşılaşıyorsunuz, kimi vakit size selam veriyor, vakte ve yere göre kimi vakit gözlerini kaçırıyor.
İş alırken mütevazı hatta eğilgen, bükülgen. (Kırılgan olabiliyor da eğilgen bükülgen niçin olmasın?) İş verirken, iş yaptırırken mütekebbir.
“Beş yüz şahsa ekmek veriyorum” diyebiliyor, kendisini ‘Razzak-ı Alem’ yerine koyabiliyor.
Biraz muhafazakar fakat alan bulduğunda kabından taşmaya mütemayil.
Ya da muhafazakar değil ama gereksinim halinde annesi babası hacı…
Tuhaf.
Bir muhafazakara da ilişkin olsa muhafazakar olmayan birine de ilişkin olsa…
İnce bir bıyıkla yavaşça bir sakalın içinde yahut matruş bir yüzün ortasında…
Birbirine benzeri bu tebessümler.
Biri muhatabını ünlü bir restoranda yemeğe davet edebilir, öteki afili bir yerde rakı içmeye…
Restoranların, yerlerin ismini sayayım mı?
Saymayayım, reklam olur. aslına bakarsanız fazlaca lazım değil, erbabı biliyordur.
Ya da bitirilmiş hoş bir işin öncesinde yahut daha sonrasında umreye… Olmadı bir Venedik seyahatine yahut Alpler’e.
Evet, ‘muhafazakar’ diye tanımlanan beşerler içinde daha süratli yayılıyor bu ilgi usulü.
Muhatap?
‘Başkanım’ olabilir, tercihan ‘sayın liderim.’ ‘Beyefendi’ olabilir. ‘Müdürüm’ olabilir.
Lider evvelce bıyıksızdı. Ya duydu ya bir yerde Reis’e yakalandı, bıyık bıraktı. Artık latifeli da biraz uzatmış.
Ağarmaya yüz tutmuş saçların ve beyaz bir yüzün ortasında simsiyah bıyık, nitekim de sırıtıyordu.
Sakala sıçrayan aklar biraz dengelemiş. Sırıtmıyor artık.
“Başkanım sakal da bırakmışsınız? Yakışmış ama…”
“Hanım bıyığı beğenmedi. Sakalla birlikte daha uygunmuş.”
‘Muhatap’ın derecesi yüksekse daha amir bir eda.
Sakal bıyık muhabbeti biraz yüz-göz olma halinin yansıması.
bir daha de taraflar ne alacağını ve ne vereceğini biliyor. Berbat, kırıcı kelamlar sarf etmiyorlar, nazikler.
‘Başkanım’ şartnameyi uygun hale getirmeye çalışıyor öteki de işlerin seyrini tesadüfe bırakmamaya.
“İnşallah” alır işi.
Yani… Allah dilerse…
‘Başkanım’ temin ediyor. İşler denetim altında.
Bu kıymetliydi. Arkadaşımızın tebessümü yüzünde. Dua ediyor.
“Allah razı olsun.”
Allah niçin razı olsun ki?
O’nu da mı dahil ettiniz ortaklığınıza?
Demeden olmuyor, imza atarken “Bismillahirrahmanirrahim.”
Eş dost içinde yahut akşam meskene döndüğünde “Elhamdülillah, işi aldık.”
Nasıl ‘elhamdülillah?’
birebir vakitte çocuklarının içinde?
Güzel bir şey mi yaptınız?
Yoksa ‘ihale tanrısı’nı mı övüyorsunuz?
Tövbeler olsun!
Emsal münasebetler (bu kere ‘bismillah’sız, ‘elhamdülillah’sız, ‘inşallah’sız) muhafazakar olmayan insanların içinde da mevcut.
Tahminen birinde biraz az ötekinde biraz epey. her insanın yaptığı gücü nispetinde.
Mevcut ki dünya yolsuzluk endekslerinde puanımız yüksek çıkıyor.
İki tarafta da yakışıksız.
Lakin ‘Bismillah’la olunca daha vahim.
Alışılmış bu kadarı bilinmez pak insanların içinde.
Muhayyilelerine sığmaz.
Görsen, anlatsan, şaşkın şaşkın bakarlar gözlerinize, inanmazlar.
Diğerlerine yakıştırırlar, ‘bizimkiler’e yakıştırmazlar.
Bir imtihanın kaybedilişinin resmidir bu.
Bir biletin yanışının.
Bir tebessümün kirlenişinin.