Cumhurbaşkanı Erdoğan, 10 Kasım merasiminde, CHP’ye karşı Atatürk’ü savunan bir konuşma yaptı.
öncedena CB hükümet sisteminde “devlet başkanlığı” makamını nasıl ‘partili’ hale gediğine dikkat etmeliyiz: Ulusal birliğimizi temsil eden devlet lideri, çabucak her konuşmasında partisinin propagandasını yapıyor, muhalefete lanetler yağdırıyor…
Erdoğan Atatürk’ü günlük siyasetine bakılırsa konumlandırıyor. Madem toplumda yaygın ve kuvvetli bir Atatürk sevgisi var, iktidar da bundan hisse alabilmeli, diye düşünüyor olmalı. “Atatürk’ü faşist ve Marksist marjinal çevrelere bırakmayacağız” diyor. (10 Kasım 2017).
Referandum periyodunda “Atatürk olsaydı evet kaygısı” diye konuştu. (24.11.2017)
Ancak birebir referandumda “Atatürkçü” bir siyasetçi ise “Hayır çıkarsa düşmanı denize dökmüş üzere sevineceğiz” dedi. (3 Nisan 2017)
Erdoğan, iki gün evvelki konuşmasında “Atatürk hayatta olsaydı emin olun bunları o partiden sopayla kovalardı” bugünkü CHP’ye Atatürk üzerinden vurdu:
Bunlar her iki tarafıyla da boş polemiklerdir…
ATATÜRK KARİZMASI
Mustafa Kemal Paşa Samsun’a çıktığında, daha sonraki karizmasına sahip değildi. ‘Eşitler içinde birinci’ durumundaydı. İsmet Paşa’nın dediği üzere “siyasi kudreti askeri kudretinden üstün”dü. Ulusal Mücadele’ye evvel siyasi olarak, daha sonra ‘başkumandan” olarak liderlik etti.
Hakikaten Ulusal Mücadele’nin askeri stratejileri konusunda bütün kumandanlar tıpkı ana fikre sahiptir. Hatta planlamada Fevzi Paşa bir parmak öndedir. Ancak Kongre’lerde ve Meclis’te siyasi meseleleri formüle eden, prensip ve siyasetleri geliştiren, diplomasiyi icra eden, odur.
Ulusal Uğraş, askeri zaferlerin yanında, muazzam bir diplomasi mektebidir.
Üç yüz yıldır ağır kayıplara uğrayan bir milleti istiklaline kavuşturmak, ona muazzam bir karizma kazandırdı. Siyaset biliminde “emredici karizma” denilen bir otorite…
Osmanlı aydınları içinde senelerdan beri konuşulan, tartışılan ihtilaller bu karizmayla yapıldı.
TEK PARTİ REJİMİ
İhtilal periyodunda tek sesli ve tek partili bir otoriter rejim vardır. “İrtica”ya karşı diyerek yasallaştırılmak istense de rejim seküler hareketleri de kapattı: Seküler milliyetçi Türk Ocakları, Sol-Kemalist Takım mecmuası, feminist eğilimli Nezihe Muhiddin liderliğindeki Bayanlar Halk Fırkası ve Bayanlar Birliği kapatıldı. Üniversite özerkliğine son verildi.
Meşrutiyet evresinde hukuk topluluğunda yerleşen kuvvetler ayrılığı fikri yasaklandı, Ankara ve İstanbul Hukuk Fakültelerinde kuvvetler birliği öğretildi.
Kuvvetler ayrılığını savunan Prof. Ahmet Ağaoğlu tasfiye edildi.
O periyodun siyasetçileri Demokrat Parti’de de kuvvetler birliğini sürdürdü maalesef…
İki Dünya Savaşı ortası devir, bütün dünyada “liberal demokrasi öldü” denilen bir devirdir. Bizde de 1930’ların normları, siyasi bedelleri, bugünkü Türkiye için esin kaynağı olamaz…
CUMHURİYET’İN EVRİMİ
İnönü, Faik Ahmet Barutçu’ya, “o denli beş yıl daha devam edemezdik” demiştir, doğrudur. Tıkanmayı Şevket Süreyya Aydemir de “çarklar boşlukta dönüyor” diyerek tabir etmiştir.
Atatürk’ün kendisi de, Fransızca söylem ederek, rejimin “dictature” manziçinden rahatsız olduğunu söylemiştir.
Meseleleri çözmek için alınması gerekli önlemler, 1946’dan daha sonra her devranda demokrasi yolunun işaretleri oldu. Bugün de çıkış yolu demokrasidir.
Cumhuriyet’in evrimi demokrasi istikametindedir.
ATATÜRK İMAJININ DEĞİŞİMİ
Bugün Anıtkabir’e akan yüzbinlerin, onu kalbinde taşıyan milyonların niyetindeki Atatürk, Takrir-i Sükun’ların, 1930’ların Atatürk’ü değildir.
Hala o dönemleri özleyen kümeler olsa da bugün kitlelerin Atatürk duygusu, iki başlıkta özetlenebilir:
• Ulusal Kahraman, bağımsız Türkiye kurucusu: Bu anlayış insanlarımıza özgüven veriyor. Bu bakımdan, çeşitli renklerdeki milletçiliğimizin, vatanseverliğimizin bir ögesidir. Atatürklü bayrakları hatırlayın.
• Çağdaşlaşma lideri: Kitlelerdeki Atatürk sevgisinin öbür ögesi, bayan haklarına sahip, çağdaş eğitimli bir Türkiye hasretidir ve bunda laiklik hayli değerli bir yere sahiptir. Ak Parti’ye aralıklıdır. Erdoğan’ın Atatürk’lü konuşmaları arayı daraltmıyor. Hatta “Lozan’ı yutturdular, Montrö bize bir şey kazandırmadı” üzere kelamları arayı açıyor.
Erdoğan Harbiyelilere hitap ederken Atatürk’ün “ortak bedelimiz” olduğunu söylemişti. (23 Kasım 2017)
bu biçimde görmek ve Tek Parti devrini idealize etmeden, Türkiye’nin geleceğini üniversal hukuka bakılırsa inşa etmek zorundayız.
Devrim’e dönmek değil, demokrasi istikametinde evrim çizgisini sürdürmek; Fransızlar da bu biçimde yaptı.
öncedena CB hükümet sisteminde “devlet başkanlığı” makamını nasıl ‘partili’ hale gediğine dikkat etmeliyiz: Ulusal birliğimizi temsil eden devlet lideri, çabucak her konuşmasında partisinin propagandasını yapıyor, muhalefete lanetler yağdırıyor…
Erdoğan Atatürk’ü günlük siyasetine bakılırsa konumlandırıyor. Madem toplumda yaygın ve kuvvetli bir Atatürk sevgisi var, iktidar da bundan hisse alabilmeli, diye düşünüyor olmalı. “Atatürk’ü faşist ve Marksist marjinal çevrelere bırakmayacağız” diyor. (10 Kasım 2017).
Referandum periyodunda “Atatürk olsaydı evet kaygısı” diye konuştu. (24.11.2017)
Ancak birebir referandumda “Atatürkçü” bir siyasetçi ise “Hayır çıkarsa düşmanı denize dökmüş üzere sevineceğiz” dedi. (3 Nisan 2017)
Erdoğan, iki gün evvelki konuşmasında “Atatürk hayatta olsaydı emin olun bunları o partiden sopayla kovalardı” bugünkü CHP’ye Atatürk üzerinden vurdu:
Bunlar her iki tarafıyla da boş polemiklerdir…
ATATÜRK KARİZMASI
Mustafa Kemal Paşa Samsun’a çıktığında, daha sonraki karizmasına sahip değildi. ‘Eşitler içinde birinci’ durumundaydı. İsmet Paşa’nın dediği üzere “siyasi kudreti askeri kudretinden üstün”dü. Ulusal Mücadele’ye evvel siyasi olarak, daha sonra ‘başkumandan” olarak liderlik etti.
Hakikaten Ulusal Mücadele’nin askeri stratejileri konusunda bütün kumandanlar tıpkı ana fikre sahiptir. Hatta planlamada Fevzi Paşa bir parmak öndedir. Ancak Kongre’lerde ve Meclis’te siyasi meseleleri formüle eden, prensip ve siyasetleri geliştiren, diplomasiyi icra eden, odur.
Ulusal Uğraş, askeri zaferlerin yanında, muazzam bir diplomasi mektebidir.
Üç yüz yıldır ağır kayıplara uğrayan bir milleti istiklaline kavuşturmak, ona muazzam bir karizma kazandırdı. Siyaset biliminde “emredici karizma” denilen bir otorite…
Osmanlı aydınları içinde senelerdan beri konuşulan, tartışılan ihtilaller bu karizmayla yapıldı.
TEK PARTİ REJİMİ
İhtilal periyodunda tek sesli ve tek partili bir otoriter rejim vardır. “İrtica”ya karşı diyerek yasallaştırılmak istense de rejim seküler hareketleri de kapattı: Seküler milliyetçi Türk Ocakları, Sol-Kemalist Takım mecmuası, feminist eğilimli Nezihe Muhiddin liderliğindeki Bayanlar Halk Fırkası ve Bayanlar Birliği kapatıldı. Üniversite özerkliğine son verildi.
Meşrutiyet evresinde hukuk topluluğunda yerleşen kuvvetler ayrılığı fikri yasaklandı, Ankara ve İstanbul Hukuk Fakültelerinde kuvvetler birliği öğretildi.
Kuvvetler ayrılığını savunan Prof. Ahmet Ağaoğlu tasfiye edildi.
O periyodun siyasetçileri Demokrat Parti’de de kuvvetler birliğini sürdürdü maalesef…
İki Dünya Savaşı ortası devir, bütün dünyada “liberal demokrasi öldü” denilen bir devirdir. Bizde de 1930’ların normları, siyasi bedelleri, bugünkü Türkiye için esin kaynağı olamaz…
CUMHURİYET’İN EVRİMİ
İnönü, Faik Ahmet Barutçu’ya, “o denli beş yıl daha devam edemezdik” demiştir, doğrudur. Tıkanmayı Şevket Süreyya Aydemir de “çarklar boşlukta dönüyor” diyerek tabir etmiştir.
Atatürk’ün kendisi de, Fransızca söylem ederek, rejimin “dictature” manziçinden rahatsız olduğunu söylemiştir.
Meseleleri çözmek için alınması gerekli önlemler, 1946’dan daha sonra her devranda demokrasi yolunun işaretleri oldu. Bugün de çıkış yolu demokrasidir.
Cumhuriyet’in evrimi demokrasi istikametindedir.
ATATÜRK İMAJININ DEĞİŞİMİ
Bugün Anıtkabir’e akan yüzbinlerin, onu kalbinde taşıyan milyonların niyetindeki Atatürk, Takrir-i Sükun’ların, 1930’ların Atatürk’ü değildir.
Hala o dönemleri özleyen kümeler olsa da bugün kitlelerin Atatürk duygusu, iki başlıkta özetlenebilir:
• Ulusal Kahraman, bağımsız Türkiye kurucusu: Bu anlayış insanlarımıza özgüven veriyor. Bu bakımdan, çeşitli renklerdeki milletçiliğimizin, vatanseverliğimizin bir ögesidir. Atatürklü bayrakları hatırlayın.
• Çağdaşlaşma lideri: Kitlelerdeki Atatürk sevgisinin öbür ögesi, bayan haklarına sahip, çağdaş eğitimli bir Türkiye hasretidir ve bunda laiklik hayli değerli bir yere sahiptir. Ak Parti’ye aralıklıdır. Erdoğan’ın Atatürk’lü konuşmaları arayı daraltmıyor. Hatta “Lozan’ı yutturdular, Montrö bize bir şey kazandırmadı” üzere kelamları arayı açıyor.
Erdoğan Harbiyelilere hitap ederken Atatürk’ün “ortak bedelimiz” olduğunu söylemişti. (23 Kasım 2017)
bu biçimde görmek ve Tek Parti devrini idealize etmeden, Türkiye’nin geleceğini üniversal hukuka bakılırsa inşa etmek zorundayız.
Devrim’e dönmek değil, demokrasi istikametinde evrim çizgisini sürdürmek; Fransızlar da bu biçimde yaptı.