Üstte, üstelik başat karakterli, savlı bir beşere argümanı hisözüne bir şeyler söylemek zordur. Hele siyasette, kelam konusu kişi tayin edici pozisyonda ise daha da zordur. İşin içine kendi ikbaliniz girer, hesap girer, kitap girer.
O denli bir işi yapmaya kalkışanlar, biraz kendi çıkar hesabını bir kenara bırakıp, daha üstün kıymeti öne alırlar.
Hatırlıyorum, Davutoğlu’nun Başbakan ve Ak Parti Genel Lideri olduğu günlerde, genelde promptersız konuşmalar yapıyor, o da konuşmaya zaaf yüklüyordu. Birisi Başbakan’a “Sayın Başbakan düzgün bir bilim adamı, niyet adamısınız, lakin kürsü konuşması farklıdır, vurgular, şunlar bunlar farklıdır, maksat kitleyi etkilemekse şunlara dikkat edilse, prompterle konuşmak zaaf değildir, kitle buna alışkındır vs…” demeliydi, lakin kim diyecekti? Bu işi bu biçimde Aziz Babuşçu üstlendi ve ben de bir ortamda bunu yaptığı için sayın Babuşçu’yu tebrik ettim.
Buradan nereye geleceğim?
Bugün Cumhurbaşkanı Erdoğan, ülke siyasetinde hiç bir siyasi önderin sahip olmadığı güce, ötürüsıyla kendi partisinde belirleyiciliğe sahiptir. Ak Parti’de sayın Cumhurbaşkanı’na “Şurası problemli” demek kolay değildir. Yani “risk almayı” gerektirir.
örneğin, sayın Cumhurbaşkanı’na “Ekonomistlik” argümanından farklı bir şey söylemek kolay değildir. “Efendim, tamam iktisat okudunuz, ama…..” diye başlayacak cümleleri kurmak kimi şeyleri göze almayı gerektirir. Buna bugün Aziz Babuşçu bile yürek edebilir mi, ya da yürek ettiğinde örneğin Davutoğlu’nun tahammülü ile karşılaşır mı, bilinmez.
Şöyle bir soru sorayım: Sanki Tayyip Erdoğan’ı hatta aşkla destekleyenler ortasında yüzde kaçı, “ekonomiyi âlâ bildiği için” takviye oluyordur? “Enflasyon güzeldir, hayat pahalılığı düzgündür, artırımlar düzgündür, faizin geldiği düzey düzgündür, iktisadın dövize endeksli hale gelmesi iyidir” diyerek Erdoğan’a “Reis” tebcilinde bulunan kaç kişi vardır?
Bunu, Tayyip Bey’in siyasetçi hüviyetiyle yeterli hesap yaptığını, insanların eğilimlerine dikkat ettiğini, gerektiğinde çizgisinde revizyon yapmaktan kaçınmadığını bildiğim için soruyorum.
Bilmiyorum tahminen de Tayyip Beyefendi, bu biçimde bir değerlendirmeyi yaptı ve kendisine asıl yönelişin islâmî aidiyetten geldiğini düşündüğü için “Nass ile ekonomiyi birleştirme” üzere bir yola girdi. Fakat fıkıh dünyası bilir ki, iktisat alanında fetva verebilmek için de, iktisadın nasıl işlediğine vakıf olmak lazım. örneğin ticaret alanında fetva vermek için ticareti, birebir biçimde sanayii, finans idaresini, finans araçlarını vs… bilmek gerekiyor. Hatta kimi fetvalara bakan örneğin ticaret erbabı, “Hoca ticareti bilseydi bu biçimde fetva vermezdi”, örneğin tıp dünyası, “Hoca tıbbi gelişmeleri bilseydi bu biçimde fetva vermezdi” üzere yansılar verirler.
Cumhurbaşkanı’nın İslam’ın bütün fıkhi müktesebatını bilmesi de, iktisattaki tüm gelişmeleri takip etmesi de mümkün olmayabilir, bu iki disiplin alanının birbiriyle nasıl bir ahenk içine gireceğini bilmek, hele onu devlet icraatı haline getirmek de sistem dönüşümü kadar dev bir yapılanmayı ve mesaiyi gerektirir.
Sayın Cumhurbaşkanı istişare etmiyor demiyorum. Kesinlikle birilerine danışıyordur. Lakin iş tutma üslubuna bakıldığında idare halkasına girebilmek “lâf dinleme”ye bağlıymış üzere gözüküyor. Merkez Bankası Liderleri için “lâf dinleme” kriteri açıkça tabir edilmiş, esasen peş peşe değişimler de bunun “sözde değil, özde” olduğunu ortaya koymuştur. Hazine ve Maliye Bakanları da bu değişimden nasibini almıştır. Cumhurbaşkanı’nın kriterine bağlılıkta ayak sürüyenler ise kürsülerden kınanmıştır. Sonuçta ortaya, “model karmaşası”na eşlik eden Ak Parti’nin kendi tarihinin doruğunda bir enflasyon, türbülans, faiz – kur karmaşası ve geçinme telaşına düşmüş milyonlar ile, önünü bakılırsameyen iş dünyası ile bir Türkiye gerçeği çıkmıştır.
Sayın Cumhurbaşkanı mevcut durumun fecaatini demese bile sorunlu yapısını görüyor ve “Geçmişte biz çözdük, bir daha biz çözeriz” diyor.
Bence orada bir “Geçmiş” ve “Bugün” değerlendirmesi yapılmasında fayda var. “Ortak akıl” ve “Doğru takım kurma” vakit içinderı, iktisadın “Ehil kadrolar”a emanet edildiği vakit içinder, “Biz çözdük”ün Babacan ayağı örneğin, Dış Siyasetin yapısı, orada Gül ve Davutoğlu katkısı örneğin… “Biz”in içi dün nasıl doluyordu bugün nasıl doluyor? 2013’lerde 12 bin 500 dolar olan fert başına ulusal gelir bugün 8 binlerde, o gün 4-5 lira olan Dolar bugün -20 Aralık gecesinden daha sonra bile- 13’lerde, o gün 7-8 olan enflasyon bugün 38’lerde…. Pekala ne oldu 2013’ten daha sonra ki bunlar bu biçimde oldu?
Açık olan şu ki, iktisat yeterli gitmiyor. Ve iktisat iktisattan ibaret değil. Bütün bir idare akışı buraya getirdi ülkeyi. Hala kıymetli bir toplumsal karşılığı var Tayyip Erdoğan markasının… Tahminen onun bile “Ne hatırına?” olduğuna bir daha bakmak lazım. O hatırla Türkiye’nin hatırı karşı karşıya gelmesin, o hatır dahil her şeye yazık olur.
O denli bir işi yapmaya kalkışanlar, biraz kendi çıkar hesabını bir kenara bırakıp, daha üstün kıymeti öne alırlar.
Hatırlıyorum, Davutoğlu’nun Başbakan ve Ak Parti Genel Lideri olduğu günlerde, genelde promptersız konuşmalar yapıyor, o da konuşmaya zaaf yüklüyordu. Birisi Başbakan’a “Sayın Başbakan düzgün bir bilim adamı, niyet adamısınız, lakin kürsü konuşması farklıdır, vurgular, şunlar bunlar farklıdır, maksat kitleyi etkilemekse şunlara dikkat edilse, prompterle konuşmak zaaf değildir, kitle buna alışkındır vs…” demeliydi, lakin kim diyecekti? Bu işi bu biçimde Aziz Babuşçu üstlendi ve ben de bir ortamda bunu yaptığı için sayın Babuşçu’yu tebrik ettim.
Buradan nereye geleceğim?
Bugün Cumhurbaşkanı Erdoğan, ülke siyasetinde hiç bir siyasi önderin sahip olmadığı güce, ötürüsıyla kendi partisinde belirleyiciliğe sahiptir. Ak Parti’de sayın Cumhurbaşkanı’na “Şurası problemli” demek kolay değildir. Yani “risk almayı” gerektirir.
örneğin, sayın Cumhurbaşkanı’na “Ekonomistlik” argümanından farklı bir şey söylemek kolay değildir. “Efendim, tamam iktisat okudunuz, ama…..” diye başlayacak cümleleri kurmak kimi şeyleri göze almayı gerektirir. Buna bugün Aziz Babuşçu bile yürek edebilir mi, ya da yürek ettiğinde örneğin Davutoğlu’nun tahammülü ile karşılaşır mı, bilinmez.
Şöyle bir soru sorayım: Sanki Tayyip Erdoğan’ı hatta aşkla destekleyenler ortasında yüzde kaçı, “ekonomiyi âlâ bildiği için” takviye oluyordur? “Enflasyon güzeldir, hayat pahalılığı düzgündür, artırımlar düzgündür, faizin geldiği düzey düzgündür, iktisadın dövize endeksli hale gelmesi iyidir” diyerek Erdoğan’a “Reis” tebcilinde bulunan kaç kişi vardır?
Bunu, Tayyip Bey’in siyasetçi hüviyetiyle yeterli hesap yaptığını, insanların eğilimlerine dikkat ettiğini, gerektiğinde çizgisinde revizyon yapmaktan kaçınmadığını bildiğim için soruyorum.
Bilmiyorum tahminen de Tayyip Beyefendi, bu biçimde bir değerlendirmeyi yaptı ve kendisine asıl yönelişin islâmî aidiyetten geldiğini düşündüğü için “Nass ile ekonomiyi birleştirme” üzere bir yola girdi. Fakat fıkıh dünyası bilir ki, iktisat alanında fetva verebilmek için de, iktisadın nasıl işlediğine vakıf olmak lazım. örneğin ticaret alanında fetva vermek için ticareti, birebir biçimde sanayii, finans idaresini, finans araçlarını vs… bilmek gerekiyor. Hatta kimi fetvalara bakan örneğin ticaret erbabı, “Hoca ticareti bilseydi bu biçimde fetva vermezdi”, örneğin tıp dünyası, “Hoca tıbbi gelişmeleri bilseydi bu biçimde fetva vermezdi” üzere yansılar verirler.
Cumhurbaşkanı’nın İslam’ın bütün fıkhi müktesebatını bilmesi de, iktisattaki tüm gelişmeleri takip etmesi de mümkün olmayabilir, bu iki disiplin alanının birbiriyle nasıl bir ahenk içine gireceğini bilmek, hele onu devlet icraatı haline getirmek de sistem dönüşümü kadar dev bir yapılanmayı ve mesaiyi gerektirir.
Sayın Cumhurbaşkanı istişare etmiyor demiyorum. Kesinlikle birilerine danışıyordur. Lakin iş tutma üslubuna bakıldığında idare halkasına girebilmek “lâf dinleme”ye bağlıymış üzere gözüküyor. Merkez Bankası Liderleri için “lâf dinleme” kriteri açıkça tabir edilmiş, esasen peş peşe değişimler de bunun “sözde değil, özde” olduğunu ortaya koymuştur. Hazine ve Maliye Bakanları da bu değişimden nasibini almıştır. Cumhurbaşkanı’nın kriterine bağlılıkta ayak sürüyenler ise kürsülerden kınanmıştır. Sonuçta ortaya, “model karmaşası”na eşlik eden Ak Parti’nin kendi tarihinin doruğunda bir enflasyon, türbülans, faiz – kur karmaşası ve geçinme telaşına düşmüş milyonlar ile, önünü bakılırsameyen iş dünyası ile bir Türkiye gerçeği çıkmıştır.
Sayın Cumhurbaşkanı mevcut durumun fecaatini demese bile sorunlu yapısını görüyor ve “Geçmişte biz çözdük, bir daha biz çözeriz” diyor.
Bence orada bir “Geçmiş” ve “Bugün” değerlendirmesi yapılmasında fayda var. “Ortak akıl” ve “Doğru takım kurma” vakit içinderı, iktisadın “Ehil kadrolar”a emanet edildiği vakit içinder, “Biz çözdük”ün Babacan ayağı örneğin, Dış Siyasetin yapısı, orada Gül ve Davutoğlu katkısı örneğin… “Biz”in içi dün nasıl doluyordu bugün nasıl doluyor? 2013’lerde 12 bin 500 dolar olan fert başına ulusal gelir bugün 8 binlerde, o gün 4-5 lira olan Dolar bugün -20 Aralık gecesinden daha sonra bile- 13’lerde, o gün 7-8 olan enflasyon bugün 38’lerde…. Pekala ne oldu 2013’ten daha sonra ki bunlar bu biçimde oldu?
Açık olan şu ki, iktisat yeterli gitmiyor. Ve iktisat iktisattan ibaret değil. Bütün bir idare akışı buraya getirdi ülkeyi. Hala kıymetli bir toplumsal karşılığı var Tayyip Erdoğan markasının… Tahminen onun bile “Ne hatırına?” olduğuna bir daha bakmak lazım. O hatırla Türkiye’nin hatırı karşı karşıya gelmesin, o hatır dahil her şeye yazık olur.