Nasıl hastalandığımızı anlamadan evvel sıhhatin tarifine bir bakalım.
Homeopatik tıp profesörü George Vithoulkas’a göre sıhhat, ‘’Fiziksel, ruhsal ve duygusal acının olmadığı bir uygunluk halidir. Ağrıdan özgür bir fizik vücut ve güzel hissetme hali; acıdan özgür, huzurlu, sakin bir duygusal hal; bencillikten özgür bir zihin ve gerçek ile bir olma durumu… Büsbütün sağlıklı bir birey, ilahi sevgi ve bilgeliği içselleştirmeyi gerçekleştirebilmiş olandır. Bir birey yaratabiliyorsa, özgürce yaratabiliyorsa sağlıklıdır. Sağlıklı bireyin doğal uğraşı yaratmak olacaktır. Kişi kendisinin ve diğerlerinin yararlarını gözetiyor olacaktır. Davranışları, kendisi ve diğerleri için ne kadar yıkıcı ise o derece sıhhatsizdir. Hasta bu tarife ne kadar yaklaşabilirse o kadar sağlıklı olacaktır. ‘’
Homeopat ve Psikiyatrist Vangelis A. Zafeririou’ya göre sağlıklı kişi kendisi, öteki bireyler ve etrafı ile uyumlu münasebetler kurabilen kişidir.
Dr. Edward Bach’a bakılırsa hastalıkların sebebi, ruh ve zihin içindeki uyumsuzluktur. Hepimizin var olmasının ruhsal bir sebebi vardır. Hepimizin nazaranvlendirildiği bir hayat emelimiz var. Bunu aslında içimizde hissediyoruz. Fakat etrafımızın baskısı ile diğer türlü seçimler yapıyoruz. İşte Bach’a nazaran tabiatımızda olanı değil, dayatılanı yaparsak hasta oluruz. İyileşmemizin sırrı da tabiatımıza yani yaratılışımıza uygun bir hayat seçmekten geçiyor.
Dünya Sıhhat Örgütünün tarifine bakılırsa sıhhat; zayıflığın ya da hastalığın olmadığı durumun ötesinde, fizikî, zihinsel ve toplumsal güzellik halidir. Zihinsel sıhhat ise her bireyin kendi potansiyelinin farkında olduğu, ömrün zorlukları ile baş edebildiği, verimli ve üretken çalışabildiği, bulunduğu topluma katkı sağlayabildiği bir uygunluk hali olarak tanımlanır.
Pekala hastalık nedir?
Osho; ‘’Hastalık doğal olandan ayrılmış olma halidir. Şayet kendimizi berbat hissediyorsak bu doğal olmayan bir şey yaparak buna sebep olduğumuz manasına gelir. Keyifli hissetmek ve sağlıklı olmak doğaldır. Tabiatımız bu biçimdedir’’ halinde açıklar.
Hastalık ve sıhhat kavramlarını sırf insan vücudunun ortasında bulunduğu durumu gösteren kavramlar olarak kullanırız. Lakin vücut şuur olmadan hiç bir şeyi gerçekleştiremez. Vücudumuz yalnızca şuurumuzun kendisine gönderdiği birtakım ayrıntıların tezahür ettiği yerdir. Meyyit bir insan, vücut orda duruyorken bizatihi hiç bir şey yapamaz. Canlı bir vücut, tüm yaşamsal fonksiyonlarını, şuur (ruh) ve hayat (can) denilen maddesel olmayan iki kavram ile yerine getirir. Şuurumuzda var olan bilgi vücudumuzda görünür hale gelir. Yani bir canlının vücudunda gerçekleşen her şey, bu olayın kaynağını oluşturan bilginin vücutta oluşmuş formudur. Bedenimizdeki işleyişten sorumlu olan hormonal ihtarım, enzimatik sistem, yapım-yıkım evrelerinin her birinde aslında şuurdan kaynaklanan bilgi fonksiyona dönüşmektedir. Yani güç hususa dönüşür. Farklı bedensel fonksiyonlar bir ortada ahenk ortasında yürüyorsa biz buna ‘’sağlık’’ diyoruz. Fonksiyonlardan birinde bir sorun oluştuğunda sistem ve ahenk bozulur. Bu durumu ‘’hastalık’’ olarak tanımlarız.
Hastalık vücuttaki ahengin, yani bu biçimdea dek istikrarda olan bir tertibin bozulmasıdır. Bu ahenk kaybı evvel şuurumuzda bilgi boyutunda ortaya çıkar. sonrasındasında vücutta kendini gösterir. Vücut şuurda olan bilginin gerçekleşme alanıdır. Bu niçinle sadece vücudun hasta olduğunu söylemek aldatıcı olur. Hastalık yalnızca şuurda başlar ve bunun belirtileri vücutta gözlemlenir. Vücudumuz şuur olmadan yaşayamayacağı üzere şuur olmadan hasta da olamaz. Tıpkı biçimde bu durum zihinsel hastalıklar için de geçerlidir. Zihin de tek başına hastalanmaz. Zihinsel hastalık kavramı, bir daha şuurumuzda oluşan lakin kendini zihinde tabir eden hastalık belirtileridir.
Vücutta bir hastalık belirtisi ortaya çıktığında dikkatimizi kendisine çeker. Her belirti dikkati, ilgiyi ve enerjiyi kendine çeken bir sinyaldir. Biz bu sinyali görmezden gelirsek o da daima kendini göstermeye çalışacaktır. Bunu daima yeniden ederek ya da eskisinden daha görünür hale gelerek yapacaktır. Sinyali yok etmeye çalışmakla şuurumuzun kendini tabir etmesine mani olmuş oluruz. Belirtileri engellemek yerine akmasını sağlamamız gerekir. Bunun için belirtilerin epey daha derinlerine bakarak neye işaret ettiklerini anlamayı öğrenmeliyiz.
Hastalık belirtilerine odaklanmak yerine hasta olma olgusunun kendisini sorgulamak hayli daha doğrudur. Hasta olma olgusunun daha derinlerine, köklerine inmek gerekir. Hastalık belirtilerini ise köklere olan seyahatte bir sinyal ya da bilgi taşıyıcısı olarak görmek fazlaca daha gerçek bir yaklaşım olacaktır. bu türlü hastalık belirtilerini bir an evvel ortadan kaldırmaya yönelik bir yaklaşımdan fazla gerçek hastalığı görüp anlamamıza yarayan sinyaller olarak değerlendirmeliyiz. Zira hastalık belirtilerinin tek bir hedefi vardır: Bizi iyileştirmek!!! Belirtilerin neyi işaret ettiklerini anlamak epey değerlidir. Aksi takdirde gelişimimize, değişim ve dönüşümümüze hizmet eden ilahi kanunlara uymadığımızı bize anlatan son derece katı olabilen birer öğretmene dönüşürler. Güzelleşme duymazdan geldiğimiz, yok saydığımız ya da bastırdığımız belirtiden değil, dönüştürdüğümüz hastalıktan şuurumuzun değişimi ile doğar. Düzgünleşme bir dönüşümü tabir eder aslında. Kişinin uygun yani tam ve bütünleşmiş bir hale dönüşmesidir. Düzgünleşme eksik olanın keşfedilmesi ile artan şuur yardımıyla gerçekleşir. Öyleyse hastalık belirtilerini güzelleşmeye giden bir yol olarak düşünmemiz ve eksiklerimizi tamamlamamız için bize yol gösteren sinyaller olarak hayatlarımızda kıymetlendirmemiz gereklidir. ‘Şu anda hayatımda eksik olan nedir?’ ‘Neyi değiştirmem gerekir?’
Ülkü sıhhat için hem beslenme ve hayat şekli değişiklikleri üzere fizikî konularda hem duygusal ve zihinsel boyutlarda, birebir vakitte ruhsal boyutta gerçek davranış ortasında olmayı geliştirmemiz gerekir. Vücudumuzdan bize yansıyanın yalnızca o anda yaşadığımız bilinçlilik düzeyimiz olduğunu unutmamalıyız.
Sağlıklı günler geçirmemiz dileğiyle.
Sevgilerimle…
Homeopatik tıp profesörü George Vithoulkas’a göre sıhhat, ‘’Fiziksel, ruhsal ve duygusal acının olmadığı bir uygunluk halidir. Ağrıdan özgür bir fizik vücut ve güzel hissetme hali; acıdan özgür, huzurlu, sakin bir duygusal hal; bencillikten özgür bir zihin ve gerçek ile bir olma durumu… Büsbütün sağlıklı bir birey, ilahi sevgi ve bilgeliği içselleştirmeyi gerçekleştirebilmiş olandır. Bir birey yaratabiliyorsa, özgürce yaratabiliyorsa sağlıklıdır. Sağlıklı bireyin doğal uğraşı yaratmak olacaktır. Kişi kendisinin ve diğerlerinin yararlarını gözetiyor olacaktır. Davranışları, kendisi ve diğerleri için ne kadar yıkıcı ise o derece sıhhatsizdir. Hasta bu tarife ne kadar yaklaşabilirse o kadar sağlıklı olacaktır. ‘’
Homeopat ve Psikiyatrist Vangelis A. Zafeririou’ya göre sağlıklı kişi kendisi, öteki bireyler ve etrafı ile uyumlu münasebetler kurabilen kişidir.
Dr. Edward Bach’a bakılırsa hastalıkların sebebi, ruh ve zihin içindeki uyumsuzluktur. Hepimizin var olmasının ruhsal bir sebebi vardır. Hepimizin nazaranvlendirildiği bir hayat emelimiz var. Bunu aslında içimizde hissediyoruz. Fakat etrafımızın baskısı ile diğer türlü seçimler yapıyoruz. İşte Bach’a nazaran tabiatımızda olanı değil, dayatılanı yaparsak hasta oluruz. İyileşmemizin sırrı da tabiatımıza yani yaratılışımıza uygun bir hayat seçmekten geçiyor.
Dünya Sıhhat Örgütünün tarifine bakılırsa sıhhat; zayıflığın ya da hastalığın olmadığı durumun ötesinde, fizikî, zihinsel ve toplumsal güzellik halidir. Zihinsel sıhhat ise her bireyin kendi potansiyelinin farkında olduğu, ömrün zorlukları ile baş edebildiği, verimli ve üretken çalışabildiği, bulunduğu topluma katkı sağlayabildiği bir uygunluk hali olarak tanımlanır.
Pekala hastalık nedir?
Osho; ‘’Hastalık doğal olandan ayrılmış olma halidir. Şayet kendimizi berbat hissediyorsak bu doğal olmayan bir şey yaparak buna sebep olduğumuz manasına gelir. Keyifli hissetmek ve sağlıklı olmak doğaldır. Tabiatımız bu biçimdedir’’ halinde açıklar.
Hastalık ve sıhhat kavramlarını sırf insan vücudunun ortasında bulunduğu durumu gösteren kavramlar olarak kullanırız. Lakin vücut şuur olmadan hiç bir şeyi gerçekleştiremez. Vücudumuz yalnızca şuurumuzun kendisine gönderdiği birtakım ayrıntıların tezahür ettiği yerdir. Meyyit bir insan, vücut orda duruyorken bizatihi hiç bir şey yapamaz. Canlı bir vücut, tüm yaşamsal fonksiyonlarını, şuur (ruh) ve hayat (can) denilen maddesel olmayan iki kavram ile yerine getirir. Şuurumuzda var olan bilgi vücudumuzda görünür hale gelir. Yani bir canlının vücudunda gerçekleşen her şey, bu olayın kaynağını oluşturan bilginin vücutta oluşmuş formudur. Bedenimizdeki işleyişten sorumlu olan hormonal ihtarım, enzimatik sistem, yapım-yıkım evrelerinin her birinde aslında şuurdan kaynaklanan bilgi fonksiyona dönüşmektedir. Yani güç hususa dönüşür. Farklı bedensel fonksiyonlar bir ortada ahenk ortasında yürüyorsa biz buna ‘’sağlık’’ diyoruz. Fonksiyonlardan birinde bir sorun oluştuğunda sistem ve ahenk bozulur. Bu durumu ‘’hastalık’’ olarak tanımlarız.
Hastalık vücuttaki ahengin, yani bu biçimdea dek istikrarda olan bir tertibin bozulmasıdır. Bu ahenk kaybı evvel şuurumuzda bilgi boyutunda ortaya çıkar. sonrasındasında vücutta kendini gösterir. Vücut şuurda olan bilginin gerçekleşme alanıdır. Bu niçinle sadece vücudun hasta olduğunu söylemek aldatıcı olur. Hastalık yalnızca şuurda başlar ve bunun belirtileri vücutta gözlemlenir. Vücudumuz şuur olmadan yaşayamayacağı üzere şuur olmadan hasta da olamaz. Tıpkı biçimde bu durum zihinsel hastalıklar için de geçerlidir. Zihin de tek başına hastalanmaz. Zihinsel hastalık kavramı, bir daha şuurumuzda oluşan lakin kendini zihinde tabir eden hastalık belirtileridir.
Vücutta bir hastalık belirtisi ortaya çıktığında dikkatimizi kendisine çeker. Her belirti dikkati, ilgiyi ve enerjiyi kendine çeken bir sinyaldir. Biz bu sinyali görmezden gelirsek o da daima kendini göstermeye çalışacaktır. Bunu daima yeniden ederek ya da eskisinden daha görünür hale gelerek yapacaktır. Sinyali yok etmeye çalışmakla şuurumuzun kendini tabir etmesine mani olmuş oluruz. Belirtileri engellemek yerine akmasını sağlamamız gerekir. Bunun için belirtilerin epey daha derinlerine bakarak neye işaret ettiklerini anlamayı öğrenmeliyiz.
Hastalık belirtilerine odaklanmak yerine hasta olma olgusunun kendisini sorgulamak hayli daha doğrudur. Hasta olma olgusunun daha derinlerine, köklerine inmek gerekir. Hastalık belirtilerini ise köklere olan seyahatte bir sinyal ya da bilgi taşıyıcısı olarak görmek fazlaca daha gerçek bir yaklaşım olacaktır. bu türlü hastalık belirtilerini bir an evvel ortadan kaldırmaya yönelik bir yaklaşımdan fazla gerçek hastalığı görüp anlamamıza yarayan sinyaller olarak değerlendirmeliyiz. Zira hastalık belirtilerinin tek bir hedefi vardır: Bizi iyileştirmek!!! Belirtilerin neyi işaret ettiklerini anlamak epey değerlidir. Aksi takdirde gelişimimize, değişim ve dönüşümümüze hizmet eden ilahi kanunlara uymadığımızı bize anlatan son derece katı olabilen birer öğretmene dönüşürler. Güzelleşme duymazdan geldiğimiz, yok saydığımız ya da bastırdığımız belirtiden değil, dönüştürdüğümüz hastalıktan şuurumuzun değişimi ile doğar. Düzgünleşme bir dönüşümü tabir eder aslında. Kişinin uygun yani tam ve bütünleşmiş bir hale dönüşmesidir. Düzgünleşme eksik olanın keşfedilmesi ile artan şuur yardımıyla gerçekleşir. Öyleyse hastalık belirtilerini güzelleşmeye giden bir yol olarak düşünmemiz ve eksiklerimizi tamamlamamız için bize yol gösteren sinyaller olarak hayatlarımızda kıymetlendirmemiz gereklidir. ‘Şu anda hayatımda eksik olan nedir?’ ‘Neyi değiştirmem gerekir?’
Ülkü sıhhat için hem beslenme ve hayat şekli değişiklikleri üzere fizikî konularda hem duygusal ve zihinsel boyutlarda, birebir vakitte ruhsal boyutta gerçek davranış ortasında olmayı geliştirmemiz gerekir. Vücudumuzdan bize yansıyanın yalnızca o anda yaşadığımız bilinçlilik düzeyimiz olduğunu unutmamalıyız.
Sağlıklı günler geçirmemiz dileğiyle.
Sevgilerimle…