KeDiDiRKeDi
New member
Ebeveyn mükemmeliyetçiliği çocuğu nasıl etkiliyor?
Bir çocuğun muvaffakiyetini ve memnunluğunu etkileyen birden çok sebep vardır ve ebeveyn çocuk münasebeti de bunlardan biridir. Ebeveynler çocuklarının güzel hayat kaidelerine sahip olmaları için onları başarılı ve çalışkan olmaya teşvik ederken vakit zaman mükemmeliyetçi yaklaşımlarla tasa oluşturabiliyorlar. Eğitmen ve Muharrir Feza Karakaş ebeveynlerin mükemmeliyetçi davranışlarının çocukları üzerine tesirlerini şöyle deklare etti:
Mükemmeliyetçi yaklaşımların çocuklara tesirleri
Farkında olarak yahut olmayarak çocuklarına mükemmeliyetçi davranışlarla yaklaşan ebeveynler, çocukları üzerinde yüksek tasa oluşturabiliyorlar. Birden fazla vakit çocuklarının güzelliği ve keyifli olması için bu biçimde davrandığını düşünen ebeveynler; çocuklarına kendilerince ülkü mesleği seçme, okul hayatında her vakit yüksek notlar alması gerektiğini düşünme, çocuklarından her vakit uslu olmasını isteme üzere eğilimlerde olabiliyorlar. Buna maruz kalan çocuklar ekseriyetle başarıyı dışarıda aramaya ve başarılı olmadıklarında kendilerini bedelsiz hissetmeye başlayabiliyorlar. Toplumda saygın olduğu nedeni öne sürülerek çeşitli meslek, hobi, okullara yönlendirilen çocuklar kendi yetenek ve doğal eğilimlerinden uzaklaşabiliyor ve sonlarına girilmiş biçimde hissedebiliyorlar. Çocuklar kendileri olduklarında kabul edilmeyecekleri kaygısıyla aileye öfke duymaya, sır saklamaya, utanç duymaya başlayabiliyor ve kendi özerkliğini bulma, kendini gerçekleştirme fırsatından uzaklaşabiliyorlar.
Ebeveynlerin mükemmeliyetçi olmalarının sebepleri
bir epey ebeveyn dehşetten motive olmaktadır. Çocuğunun yeterli bir ömür sürememesi, ileride daha âlâ fırsatlara sahip olamaması korkusu biroldukca aileyi kendince tedbirler almaya ve çocuk üzerinde baskı oluşturmaya itebiliyor. kimi vakit de ebeveynler bu kaygıları kendi ailelerinde ve yetiştikleri toplumdan öğrenmiş olabiliyorlar. Toplumsal statünün fazlaca değerli olduğu, şahısların buna bakılırsa paha gördüğü bir etrafta büyüyen ebeveyn kendince çocuğunu da müdafaaya ve onu buna nazaran programlamaya çalışabiliyor. Çocuklarının eksiksiz olmayacağı korkusuna sahip bir ebeveyn, kendi ailesinden devraldığı endişeleri çocuklarına aktarıyor olabilir.
Ebeveynlere burada düşen bakılırsav
Çocuklarından eksiksiz olmalarını bekleyen ve aksinin olmasından korkan bir ebeveyn aslında bunu kimin için istediğini düşünmeli. Kendi memnunlukları için mi, toplumda kabul görmek için mi yoksa hakikaten çocuklarının memnun olması için mi bu istekler arasındaler? Aileler kendi istekleri doğrultusunda çocuklarının sonlarına girmemeye itina göstermeli. Çocuklar hayatlarında kendilerini gerçekleştirme konusunda doğal bir biçimde ilerleyeceklerdir, aileler bu mevzuda onları desteklemeli ve kendi ülkü tablolarına uymaya onları zorlamamalı. Çocukları yetiştirirken ebeveynlerin davranışları çocuklara model olmakta bu sebeple aileler davranışlarının kuşaktan kuşağa aktarıldığının şuurunda olmalı. Burada ailelerin çocuklarına gerçek muvaffakiyetin, mutluluğun çocuğunun ortasında her vakit olan bir paha olduğunu anlatmaları, özlerine uygun yaşamasına şahitlik etmeleri çocuklarını da kendilerini de memnun edecektir ve daha doyumlu bir hayata kapı açacaktır.
Alıntıdır
Bir çocuğun muvaffakiyetini ve memnunluğunu etkileyen birden çok sebep vardır ve ebeveyn çocuk münasebeti de bunlardan biridir. Ebeveynler çocuklarının güzel hayat kaidelerine sahip olmaları için onları başarılı ve çalışkan olmaya teşvik ederken vakit zaman mükemmeliyetçi yaklaşımlarla tasa oluşturabiliyorlar. Eğitmen ve Muharrir Feza Karakaş ebeveynlerin mükemmeliyetçi davranışlarının çocukları üzerine tesirlerini şöyle deklare etti:
Mükemmeliyetçi yaklaşımların çocuklara tesirleri
Farkında olarak yahut olmayarak çocuklarına mükemmeliyetçi davranışlarla yaklaşan ebeveynler, çocukları üzerinde yüksek tasa oluşturabiliyorlar. Birden fazla vakit çocuklarının güzelliği ve keyifli olması için bu biçimde davrandığını düşünen ebeveynler; çocuklarına kendilerince ülkü mesleği seçme, okul hayatında her vakit yüksek notlar alması gerektiğini düşünme, çocuklarından her vakit uslu olmasını isteme üzere eğilimlerde olabiliyorlar. Buna maruz kalan çocuklar ekseriyetle başarıyı dışarıda aramaya ve başarılı olmadıklarında kendilerini bedelsiz hissetmeye başlayabiliyorlar. Toplumda saygın olduğu nedeni öne sürülerek çeşitli meslek, hobi, okullara yönlendirilen çocuklar kendi yetenek ve doğal eğilimlerinden uzaklaşabiliyor ve sonlarına girilmiş biçimde hissedebiliyorlar. Çocuklar kendileri olduklarında kabul edilmeyecekleri kaygısıyla aileye öfke duymaya, sır saklamaya, utanç duymaya başlayabiliyor ve kendi özerkliğini bulma, kendini gerçekleştirme fırsatından uzaklaşabiliyorlar.
Ebeveynlerin mükemmeliyetçi olmalarının sebepleri
bir epey ebeveyn dehşetten motive olmaktadır. Çocuğunun yeterli bir ömür sürememesi, ileride daha âlâ fırsatlara sahip olamaması korkusu biroldukca aileyi kendince tedbirler almaya ve çocuk üzerinde baskı oluşturmaya itebiliyor. kimi vakit de ebeveynler bu kaygıları kendi ailelerinde ve yetiştikleri toplumdan öğrenmiş olabiliyorlar. Toplumsal statünün fazlaca değerli olduğu, şahısların buna bakılırsa paha gördüğü bir etrafta büyüyen ebeveyn kendince çocuğunu da müdafaaya ve onu buna nazaran programlamaya çalışabiliyor. Çocuklarının eksiksiz olmayacağı korkusuna sahip bir ebeveyn, kendi ailesinden devraldığı endişeleri çocuklarına aktarıyor olabilir.
Ebeveynlere burada düşen bakılırsav
Çocuklarından eksiksiz olmalarını bekleyen ve aksinin olmasından korkan bir ebeveyn aslında bunu kimin için istediğini düşünmeli. Kendi memnunlukları için mi, toplumda kabul görmek için mi yoksa hakikaten çocuklarının memnun olması için mi bu istekler arasındaler? Aileler kendi istekleri doğrultusunda çocuklarının sonlarına girmemeye itina göstermeli. Çocuklar hayatlarında kendilerini gerçekleştirme konusunda doğal bir biçimde ilerleyeceklerdir, aileler bu mevzuda onları desteklemeli ve kendi ülkü tablolarına uymaya onları zorlamamalı. Çocukları yetiştirirken ebeveynlerin davranışları çocuklara model olmakta bu sebeple aileler davranışlarının kuşaktan kuşağa aktarıldığının şuurunda olmalı. Burada ailelerin çocuklarına gerçek muvaffakiyetin, mutluluğun çocuğunun ortasında her vakit olan bir paha olduğunu anlatmaları, özlerine uygun yaşamasına şahitlik etmeleri çocuklarını da kendilerini de memnun edecektir ve daha doyumlu bir hayata kapı açacaktır.
Alıntıdır